Natuurlijk bloemen geplukt onderweg om in hullie's haar te steken maar de reacties waren lauw. Het grut kende het liedje niet en echtgenote vond volgens mij de bloemen niet mooi. Ver voor de stadgrenzen van San Francisco lagen de sneue blauwe kelkjes te verpieteren op het dashboard.
Gisteren zijn we vanuit Alamo naar Lee Vining gereden. Vrijwel meteen na vertrek reden we The Extra-Terrestrial Highway (H375 ), die langs Area 51 loopt. Lilian heeft voor het eerst gereden. Natuurlijk fluitje van cent. Onderweg wat hillbillie-gehuchten gepasseerd. De verlaten dorpen op de kaart waren helaas niet de schilderachtige vervallen houten dorpen zoals ik ze me had voorgesteld; het waren met hoge hekken omgeven lelijke stenen barakken zonder enige charme.
Couleur locale werd geleverd door het feit dat er geen enkel verkeersbord te vinden was waarop niet geschoten was. Soms een deukje van een klein kaliber wapen, soms verontrustende gatenkazen. Zie foto's op Picasa. Nog een (levend) hert kunnen fotografen midden in de woestijn. Dooie had ik een hele collectie van aan kunnen leggen. Langs Mono Lake, vlak voor aankomst in Lee Vining, nog een korte stop gemaakt en na het parkeren van de RV nog even het dorp ingelopen. Oorbelletjes voor Charlotte. Nog poging gedaan om aan de barbeque-mevrouw van de camping mijn keukenmachine te slijten maar nog geen succes. Luctor Et Vendor; ik worstel en zal verkopen.
Vandaag vanuit Lee Vining via Yosemite naar San Francisco. Yosemite is schitterend, doet aan het beeld van Canada denken. Er waren gecontroleerde branden aan de gang, waarmee ze brandgangen onderhouden voor het geval de boel serieus de hens in gaat. Allemaal leuk en aardig maar het leek er knap mistig door te zijn op de foto's - en als je met mijn foto's messt dan mess je met de wrong guy.
Opnieuw hertje gezien, echte Bambi, suicidaal van aard; het remmen geschiedde dermate hard dat voornoemde keukenmachine een deuk in een van de camperwanden veroorzaakt heeft waardoor de wc-deur niet goed meer sluit. Dit opgeteld bij het door ondergetekende gesloopte keukenkast-deurtje en de barst in de achterbumper ("Ach, dat lukt best zonder de achteruitrij-camera") loopt de schade aardig in de papieren. 'Ns kijken hoe ik me hieruit lul volgende week.
Nieuw en definitief hoog(s)te punt: 3148 meter boven zeeniveau en 4 uur later 20 meter boven zeeniveau - en er ook zo'n 20 meter vandaan; de camper staat op 2 meter van een klif boven de Pacific; waarschijnlijk morgen foto's. Enorme albatrossen hangen vrijwel stil in de wind; toch fijn dat ik de tele bij me heb. Ga ik morgen of overmorgen wel nog even mee aan de slag.
Lilian en Emma hebben Chinees eten gehaald, was erg lekker. Iedereen is wel gaar van de lange reisdagen; we hebben nu sinds vorige maandag 1900 mijl afgelegd en zijn allemaal blij dat we nu een paar dagen op één plek blijven.
Het enige jammere is het weer. Tot aan de San Mateo brug, waarover we San Francisco naderden, was het prachtig weer maar je zag al vanaf ver de wolken over de baai hangen. De wolkenkrabbers van Downtown SF stegen als spoken uit de mist op, ik hoop dat de foto een beetje de sfeer weergeeft. Aangekomen is het hier bewolkt, winderig en niet warmer dan zo'n 19 graden, wat nogal een shock is na twee weken niet kouder dan 25 graden Celcius. Het zal pas veranderen als we zondag naar het zuiden vertrekken.
https://picasaweb.google.com/111980865217032310468/Amerika2011
Geen opmerkingen:
Een reactie posten