Als Amerikanen in één eigenschap samengevat moeten worden dan is het wel onverbeterlijk optimisme. Alles kan, als je maar wil; met een glimlach en een vriendelijk woord wordt de wereld onbevangen tegemoet getreden. Het is een nare en besmettelijke gewoonte, je kunt hier niet met goed fatsoen chagrijnig blijven of je frustratie over iets dat je overkomen is fijn ventileren op het volgende willekeurige slachtoffer. Je loopt de hele tijd tegen wildvreemden te grijnzen als een idioot omdat je weet dat wanneer je oogcontact maakt, ze onmiddellijk gaan vragen how your day is en je een good one wensen bij het afscheid. Niemand heeft hier het basale fatsoen om kortaf en geirriteerd te reageren op je vragen of onhandige onwetendheid, zodat je je niet eens lekker kunt uitleven op een onbekende onbeleefde.
Dit indachtig ben ik vandaag maar, doodvermoeiend maar er zit niets anders op, alwéér met het goede been uit bed gestapt en heb de moed bij elkaar geraapt om te gaan doen wat ik gisteren had willen doen. Ik laat me niet door zo'n vrolijke k hekje t stad op stang jagen; peace, man!
Emma en Charlotte hebben de hele dag in het zwembadje van de RV-site gesparteld. Ze zijn zo rood als een kreeft; een combinatie van opwinding en toch iets meer stiekeme zonneschijn tussen de mist door dan ze in de gaten hadden. Lilian is hier gebleven en heeft geheel rolbevestigend de was gedaan.
Matilde en ik zijn dus, van rugzakken optimisme en een inmiddels weer normaal functionerende camera voorzien, op pad gegaan. De kwartier lange sessie gisteren bij een wat verbouwereerde kapper, die regelmatig alto's van groen/oranje haar voorziet maar toch weinig mensen geduldig hun Nikon ziet föhnen, heeft goed resultaat gehad; het peperdure hypergevoelige ding (sprak de vader van drie dochters profetisch) doet weer wat het moet doen - voor zolang als het duurt.
Na een abnormaal lange wachttijd bij het lokale streekvervoer (Matilde kan het verschil tussen 12 FIFTEEN en 12 FIFTY nog niet zo goed onderscheiden) zijn we naar de BART (Bay Area R iets Transportation) gebust. De BART verandert halverwege van trein in metro en verplaatst je vliegensvlug en nog net niet gratis naar de binnenstad. Station 16th Street / Mission was op loopafstand (voor zover hier iets te belopen valt) van Haight Ashbury. Meteen calorieen ingeslagen bij McDonalds zodat we niet tegen een hypoglycaeme crisis aan zouden lopen. Loopafstand bleek 5 kilometer.
Het was wel de moeite. De winkel van de rode emmers heb ik niet gevonden maar alle andere wel. Death Becomes; opgezette beesten, real human foot op sterk water, schedels van allerlei wezens - inclusief mensen; 3d kastjes met een tableau vivant van menselijke figuren met geprepareerde vogelkopjes in plaats van hoofden; squirrels in jurkjes.
Verhuur en verkoop van kostuums, maskers, attributen; winkels (2!) met robots; aan Star Wars gewijde winkels met bijpassende fashion; softdrugsshops véél leuker en knulliger dan in Amsterdam; Radical Anarchistic Alternative Unique Bookshop - niet binnen gegaan, de verbeelding wil ook wat (gratis Karl Marx? Slechts 1 boek? Losse blaadjes, boek zelf samen te stellen? Geletterde mensen worden geexecuteerd bij binnekomst?). Natuurlijk veel altenatief gezweef; Tibetaanse Klankschalen, wierook, en wat ik zelf erg gevat vond was Peace and Love at Haight Street.
Tweedehands-winkels voor kleding groter dan de C&A (niet de kleding, de winkel). Tweedehands-winkels voor electronica waar al gebruikte Galaxy II telefoons lagen (voor de leek: net op de markt verschenen slimhoor / smartfoon). Hoe Hip Hoeft Het?
Platenzaken. PLATEN: grammofoon-schijven, zwart, zo groot als een bord, wordt afgespeeld met primitief systeem waarbij groeven in trillingen worden omgezet (zie: PLATENSPELER), moet omgedraaid worden voor maximaal resultaat.PLATEN-ZAAK: verkooppunt voor LP's (LANGSPEELPLATEN) en SINGLES (waarop slechts 2 tracks). Veel van de aangeboden content is niet verkrijgbaar via i-Tunes.
Leuk maar heb je als rechtgeaarde CD-verzamelaar (CD: COMPACT-DISC, inmiddels ook uitgerangeerde mediadrager) geen flikker aan. Nee, dan Amoebe Music. Een veilinghal - ik zou niet durven te overdrijven over zulke belangrijke zaken - vol met vooral heel veel CD's maar ook DVD's en Blu-ray schijven. De bakken met afgeprijsde CD's onder de drie dollar (!!!) bevatten echt eerlijk waar meer CD's dan de twee grootste Free-Record Shops in Amsterdam en Utrecht. Klein voorbeeld: van de CD's van U2 van de afgelopen 15 jaar was de duurste 2 dollar 99 - maar de vierde is dan wel gratis. Als ik met de auto was geweest had ik een aanhanger gekocht.
Tegenover Amoebe ligt een iets grotere en naar het schijnt soms nog goedkopere cd-winkel. Ik ben niet binnen durven gaan. Zelfs bij Amoebe heb ik me ingehouden; ik heb maar 12 cd's gekocht - waarvan 3 dubbel-CD's - voor 19 dollar. Omgerekend 1 euro per titel. Het was ook gewoon te veel. Ik wist niet waar te beginnen, hoe te zoeken, op welke criteria te schiften. Als ik 100 of 150 dollar had uitgegeven was een extra charter nodig geweest om alle schijven naar Nederland te transporteren.
Matilde heeft een mooi strapless jurkje voor bruiloften en partijen gekocht, staan kwijlen bij te dure handtassen en lopen te mopperen over vriendelijke doch besliste piercingshop-medewerksters (PSM) die haar oor niet wilden doorboren als we niet wettig en overtuigend konden aantonen vader en dochter te zijn. Je weet immers maar nooit of die toch zeer (beaamde de glimlachende PSM op haar lijkende man niet haar 30 jaar oudere broer is. Raadt eens wie haar paspoort niet bij zich had? En raadt eens wie dat 's ochtends had aanbevolen? Kortom, mijn schuld dus. Geen doorboorde oorschelpen maar wat in het vat zit verzuurt niet.
Wat sfeerfoto's gemaakt, uploaden loopt. Ook van de foto's van gisteren met een dysfunctionele camera zijn er enkele bruikbaar maar die zijn in RAW en niet in JPEG. Zoek dat maar op bij GOOGLE.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten