Vanochtend uitgeslapen, om 11.30 opgepikt door Tag-A-Long, een van de tientallen activiteitenbedrijfjes hier in de buurt. De waver op het hoofdkantoor getekend; een Nederlandse (!) tekst waarin je afstand doet van alle mogelijkheden tot aansprakelijkheidsstelling wanneer je omkomt dan wel gewond raakt. Altijd weer een geruststellend idee.
Met een rammelende oude schoolbus over "votest the second most sceneric route in the entire USA'' en dat was het ook. De ingang van die weg ligt tegenover de uitrit van onze campsite maar de I128, zoals hij officieel heet, lag niet op onze route. Een kleine bonus dus; zie foto's.
Zo'n 15 mijl verderop in de rafts gestapt, totaal 12 inzittenden plus kapitein. Gezelschap bestond uit 5 Amerikaanse zakenlieden op weekendje uit vanuit Salt Lake City, ons vijven en een stel uirt Den Haag waarvan beide bijna volwassen dochters (waaronder een Emma) in een tweezits kano achter de boel aan peddelden. Den Haag sprak nauwelijks Engels, echte working class Hagenezen maar wel mooi 6 weken rondtrekken. Voor de tweede keer. Zeker een ambtenaar.
De captains van de verschillende boten waren van die hippietypes die je altijd tegenkomt bij dit soort avontuurlijke bedrijven. Te lang haar, vlassige baardjes, belachelijk bruin en gespierd. Net zoals ik, zeg maar. De vrouwelijke captain van onze boot was de absolute baas - daar waren duidelijk geen misverstanden over. Ze was eerder receptioniste geweest tijdens de spelen in Salt Lake; daar had ze geleerd dat een desk job toch niet haar idee van toekomst was. College degree en al, schandelijk bruin, loeisterk; volgens mij trimt ze elke vent met één hand in elkaar. We hebben nog blondjes-moppen uitgewisseld.
Het was snoeiheet maar op het water had je daar weinig last van. De rivier was koud en stroomt HARD. Al vrij snel stoppen en lunchen met tortilla's en ijskoude lemonade. Daarna in rustige bocht zwemmen - waar onze gespierde spijker Charlotte nog een uur lang onderkoelingsklachten van had - en daarna door de eerste whitewater, stroomversnelling. Best spectaculair maar geen metershoog boven het water uitstijgende kapseistoestanden, helaas - familie-uitstapje.
Een van de volgende versnellingen was veilig genoeg om doorheen te zwemmen, wat Lilian en Emma dan ook dapper gedaan hebben - zie foto's (en misscien filmpje, als het mag van het blog). Het zag er spectaculair uit en dat was het volgens beide dames dan ook.
Wat opvalt hier in de VS is dat je niet wordt uitgekleed. Ik bedoel, in Europa als er iets te doen is dan betaal je je scheef aan entree, kost het parkeren 15 euro, een filmrolletje een tientje en moet je voor elke kleine noodzakelijkheid veel extra betalen.
Ik heb dit tripje in Moab via mail geregeld met de beheerders van de campsite. Zij hebben contact gelegd en gereserveerd bij Tag-A-Long. Free of charge, niks bemiddelingskosten. Tag-a-long heeft ons, zonder daarvoor extra geld te vragen, opgehaald en teruggebracht van en naar de campsite. Bij het inschrijfbureau kon je spulletjes kopen die nodig dan wel fun waren. Zonder hoed op pad werd afgeraden; massa - prima - hoeden, 15 dollar per stuk. Een grote canvas waterdichte tas werd me aangeraden voor mijn fototas. Echt een prima ding. 11 dollar. Er waren watergeweren voor de kinderen: 5 dollar. Als je nog iets anders nodig had kon je het lenen, de kluis kon gebruikt voor paspoorten enzovoorts, allemaal service van de zaak. Bij aankomst nog voor iedereen een gratis ijsje. In de bus vanaf de aanlegplek van de rafts naar Moab terug was er gratis water, flesjes werden bijgevuld, zoveel en zovaak je maar wilde. Geen moeite is teveel. Natuurlijk gaat het ook om de fooi maar je voelt je een heel stuk minder getild dan wanneer je in onze regionen achteraf de kosten van je dagje uit nog eens bekijkt .
Na terugkomst bij de RV zijn de dames gaan zwemmen en ik even gaan uitrusten. Ik wordt net wakker na 4 uur slapen, heb wat gegeten en ga zo weer plat. Vorig jaar in Engeland ook zo'n uitputtingsdag gehad waarop ik 17 uur achter elkaar sliep; blijkbaar slaat de vermoeidheid dan even totaal toe.
Morgen naar Bryce, flinke ruk. 275 mijl. Vroeg op. Tot dan.
https://picasaweb.google.com/jos.omvlee
Geen opmerkingen:
Een reactie posten