Heet

Na ochtendlijk collaberende dochters (dehydratie+hitte+verbranden=collaps) te hebben opgelapt middels gedwongen waterinname, hebben we gisteren, vrijdag dus, de tocht naar Corsica ondernomen. Dit echter niet nadat we de camper nog even in het centrum van Pisa neergepleurd hebben om die scheve toren te bezichtigen. Dat neerpleuren ging in diverse etappes, smalle straatjes en (ik denk Angolese dan wel Nigeriaanse, in ieder geval -weinig politiek correct- heel zwarte)) straatverkopers die gedrielijk allemaal een andere kant op wapperden en zeiden dat het goed kwam -  ook toen de carabinieri me gesommeerd hadden de toch wel erg grote bak uit dat kleine klotestraatje weg te rijden. No no they won't give you a ticket, zeiden de diverse rolex/rayban/omega-verkopers. Nee nee. Toch maar even doorgereden - en bij dat "even" bleek het gelijk van de juut, er was geen doorkomen aan. Trots dat ik dit tóch zonder schade volbracht had heb ik vandaag op Corsica geprobeerd een berg aan de kant te zetten en flink wat (gelukkig kleine plastic-) schade aangericht, trouwens. Maar dat komt later.

Pisa is, evenals de andere steden waar we totnutoe geweest zijn, een fraaie verzameling antiek. Heet ook. Mooie gebouwen, prachtig gerestaureerd - zo goed als nieuw soms. Het gaat, sprak hij blasé, een beetje vervelen, al die culturele hoogstandjes. Of scheefstandjes want ja, ik kan het bevestigen, de toren van Pisa staat inderdaad scheef. Annie M. G. had gelijk. 

Van Pisa naar Livorno is maar een half uurtje. Van Livorno door de haven naar de ferry-terminal is nog eens een half uur; het is een heel grote haven met een aangrenzend industrieterrein van imposante afmetingen. Heet ook. Zo groot als DSM maar dan zonder dat de lucht gefilterd wordt. Als je langs de gasfabriek rijdt ruik je voortreffelijk wat ze daar maken, geen heel geruststellende waarneming. 

Bij de Moby veerbootmaatschappij de terugtocht van dinsdag naar donderdag gezet; drie dagen Corsica is na bestudering van de kaart wel erg kort.

Wachten. Terminal van Corsica Ferries. Kalm. Zen. Geduldig, in de hitte, tussen vrachtwagens geparkeerd, motor- en dus airco- uit want (terechte) klacht van de buren in de wachtfile. Drukke Italianen die naar de verkeerde (want Moby terugwegtickets naar Genua) kijkend een hoop theater maken over dat die maatschappij pas morgen vaart (maar we gaan vandáág, met een ándere maatschappij, signore - hoe zeg je dat in het Italiaans?). Vertraging. Natuurlijk. Boot vaart om 19 uur.  Josje, geduldig en kalm als gebruikelijk, niet meer zo rielekst. 

Om 19 uur 15 begint de file de boot in te stromen waarin nóg meer geagiteeerde kleine Italiaanse mannetjes met een machismo persoonlijkheid die veel groter is dan hun blauwe overall alle kanten op staan te zwaaien om je zo snel mogelijk tegen een waterwerend schot aan te laten rijden. Loeiheet binnen, trouwens. Mooi niet; inmiddels weer rielekste Josje (als het maar rijdt) kalmpjes de camper geparkeerd waar de mijns inziens meest bekwame en belangrijke van de aanwijssmurfen wees dat 'ie moest komen. Twee dikke duimen van de oppersmurf echter even later toch lang gezicht; terug! Rielekste Josje terug, andere laan, alles komt goed. Trots dat ik dit tóch zonder schade volbracht had heb ik vandaag op Corsica geprobeerd een berg aan de kant te zetten en flink wat (gelukkig kleine plastic-) schade aangericht, trouwens. Maar dat komt later.

Prachtige boottocht, Fraaie zonsondergang. Heet. Schitterende zee, geen dolfijnen helaas. Boot komt aan om 23 uur. Túúúúúúúrlijk. Warm aan dek tot 23 uur - toen mochten we naar de autodekken, zeiden ze. Om 23 uur 40 naar de autodekken, om 0.00 precies ontscheept. Corsica.Corsica!

In de wachtrij in Livorno nog handen- en voetenpraatje gemaakt met Italiaanse camperaars. Advies gevraagd over welke plek goed was voor de eerste nacht. Erbalunga! Bij het postkantoor. 30 kilometer (in werkelijkheid maar 9 kilometer maar ik snap die mevrouw wel; met medeneming van de vertraging door verkeersdrempels  (Corsica is Frankrijk, weetunogwel) leken het zéker 30 kilometer). 

Corsica is ook ingewikkeld. En heet.  Erbalunga bestaat niet op het navigatiesysteem en op sommige kaarten; dan heet het Brando, de Franse naam. Corsica was ooit Italiaans (eigendom van de stadsstaat Genua) en is na een bloedige vrijheidsstrijd maar liefst een half jaar onafhankelijk geweest. Toen verkocht Genua het eiland voor 40 miljoen lire (was toen vast meer dan 20 jaar geleden) aan Frankrijk, die het opnieuw knechtten en er sindsdien de baas zijn. Er is nog een lokale ETA (heet natuurlijk vast anders) maar de aanslagen die tot eind jaren '80 gepleegd werden zijn inmiddels vervaagd; nu blijft er alleen een diepe vorm van afschuw tegen alles wat Frans is over (Frans is voertaal maar Corsicanen spreken een onverstaanbaar lokaal dialect). Waarom de Italianen er in dit verhaal zo goed van af komen weet ik niet, trouwens. 

Vanochtend, bij daglicht, bleek Erbalunga - ofwel Brando - een allercharmantst en fraai dorpje met jachthaven, doolhofje van steegjes, trappen en kadepaadjes. Heet ook, trouwens. Water van de Middellandse Zee is hier helderder dan ik ooit heb gezien; zal wel zijn omdat het een eiland is. Pootje baden, brood kopen, visnetje; en route! 

Het is een monumentale reis aan het worden. De D80 is de weg die de noordkaap van Corsica omspant. Stukje van zo'n 15 kilometer is zonder asfalt - maar daar wordt aan gewerkt. Niet vandaag gelukkig, zaterdag. 

Wát een weg, wat een uitzichten. Wel heet, trouwens. Schitterende baaien, steile rotswanden en kliffen (soms iets dichterbij dan je zou willen), overal uitzicht over zee. Lilian zei dat ze dit mooier vond dan Highway 1 (Pacific Coast Highway, California, even name-droppen - been there, done that) en ik heb haar niet tegengesproken. 

Moeilijke weg, krappe bochten zonder zicht op tegenliggers, veel diepe gaten in de weg. Knap stukje stuurmanskunst.Jammer dat ik geprobeerd een berg aan de kant te zetten en flink wat (gelukkig kleine plastic-) schade aangericht, trouwens. Het was wel heel heet, moet ik hier nog vermelden.