Vanochtend vroeg vanuit Bastia naar de veerboot vertrokken en na 6 uur varen aangekomen in Genua. Nou ja, na 7 uur. Ik had een camperplek uitgezocht op een kilometer of 20 zuidelijk van Genua, eigenlijk de verkeerde kant op. Omdat we in het spitsuur uit Genua moesten ontsnappen echter en de haven in het zuidoosten van de stad ligt, leek het me wijs om niet per se al meteen in westelijke richting - dwars door het centrum- te trekken.
De drukte van de stad overviel me desondanks. Na randweg Milaan, Florence, Siena en Pisa dacht ik wel wat gewend te zijn maar zo vanaf de veerboot het stadsverkeer van Genua insukkelen, nog een beetje nasudderend van 6 uur dekwarmte is een onthutsende ervaring.Genua is toch íets anders dan de warme, trage Toscaanse steden.
Om jullie een beeld te geven heb ik enkele lokale interpretaties van verkeersvoorschriften voor jullie.
Eerst een simpele. Een rond bord met rode rand met daarin een getal beschrijft de absolute minimumsnelheid.
Een baan op de weg, afgebakend met doorgetrokken gele strepen, grote letters BUS en afbeelding van een stadsbus betekent: mag eventueel ook door stadsbussen gebruikt worden.
Een rond bord, blauwe achtergrond, rode rand en rood diagonaal kruis: enkel parkeren verboden, alleen dubbel geparkeerde voertuigen toegestaan.
Dubbele doorgetrokken witte strepen tussen de baanvakken van het verkeer in twee richtingen: bij voorkeur hier inhalen.
Wanneer een andere verkeersdeelnemer van 4 ton met een snelheid van 50 kilometer per uur een gaatje van 60 centimeter laat vallen: zet hier uw Fiat Panda van links, zonder voorrang, tussen en maak boze gebaren van onbegrip wanneer de bestuurder van voertuig 1 claxxoneert.
Tenslotte: springt een verkeerslicht op rood wanneer u dit nadert, overweeg dan om eventueel te stoppen - maar voel u geenszins verplicht om dit ook te doen.
Terug in het land van pasta en pesto dus. Weinig schrijfzin, moe en wat ongeïnspireerd. Ik lijk wel een profwielrenner (ja ja, ik zie de ironie ook wel); meest vermoeiende dagen van de Tour de France zijn de rustdagen, opnieuw op gang komen valt tegen.
Ik heb de voorbije dagen op de luxe camping net onder Bastia, Corsica niet als zeer aangenaam ervaren. Het weer was prachtig, de camping prima, de camper - en dan vooral de airco - deden het prima en de tourritten waren best te pruimen. Zelf overigens ook nog tourrit gemaakt; met Matilde dinsdag naar Bastia gefietst en foto's gemaakt van dit prachtige oude havenstadje. Natuurlijk ook nog wat kleding - onmisbare attributen voor opgroeiende meisjes en nóóit te veel van - gescoord. Verder wat testosteron gecompenseerd door nieuwe hoed en fraai klapmes (tja, Corsica, wat moet je anders?) aan te schaffen.
Terwijl de kinderen veel plezier hadden van het zwembad en de zee heb ik gepoogd uit te rusten. Het wil niet zo lukken, dit jaar. Dat merk ik vooral aan mijn boekenconsumptie; zelfs als ik tijd heb om te lezen, doe ik het nauwelijks. Emma is dan ook verbijsterd dat ik nog steeds in mijn eerste boek bezig ben. Ik ben onrustig en snel afgeleid, heb last van van alles en nog wat - van fysieke kwaaltjes tot warmte maar ook van de medemens in het algemeen en de eerder beschreven verkeersdeelnemers in het bijzonder. Gebrek aan tolerantie en subtropische temperatuur gaan niet goed samen. Insecten overigens zijn ook buitengewoon irritant en moeten DOOD.
Ik zie dan ook uit naar de komende week, waarin we terugkeren naar mijn favoriete omgeving: het hooggebergte. Ben nog nooit bij Mont Blanc geweest, moesten we maar eens wat aan doen. Eerst nog een stukje langs de Bloemenrivièra en een laatste overnachting aan de kust, toepasselijk in Finale Lugurie - what's in a name.
Vanavond staan we op een heuvel op een schiereiland, vlak bij Punta Chiappa, naast een dorpje dat San Rocco heet. Vanaf de bergen, die hier steil (Jeroen, zó dus) uit het water oprijzen, kijk je de baai in. De heuvels zijn bezaaid met prachtige villa's, de ramen en deuren zijn bijna allemaal beschilderd met trompe l'oeils; de vensterbanken, raamranden, hoekstenen van de huizen en soms hele raampartijen zijn nep. Prachtig schilderwerk.
Morgen laatste kustdag. Dan via Turijn richting Val d'Isère. Misschien nog op Alpe d'Huez? Wie weet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten