Vanuit Rocca was het maar een uurtje rijden. Rocca was het ultieme beeld van de Bloemenrivièra; de heuvels bekleed met villa's in alle kleuren oranje en overal bloemen, zowel aan de huizen als in hagen en langs de weg. We waren vroeg op, dus ruim op tijd vrijdagochtend in Finale Lugurie, onze laatste overnachting aan de Middellandse Zee. Het was een camperplaats direct aan het water, de foto's waren veelbelovend. De vakantie van de Italianen begon ook afgelopen vrijdag dus vroeg aankomen was het devies.
We reden er in één keer naartoe (nou ja, wat lokaal draaien om het gevaarte de helling naar de waterkant af te krijgen). Onder aangekomen waren alle waterkantplaatsen op één na bezet; de Italiaanse eigenaren hadden hun camper op last van de beheerder kont-naar-achteren naar zee geparkeerd en achter de camper prettige zitjes met zicht op zee - hengels in het water- gecreëerd. Dat leek ons ook wel iets maar de ambtenaar in functie verwees ons naar een verder naar achteren gelegen gedeelte van de campsite. Ook goed; daar was ook waterkant. Helaas, 8 meter is groter dan je denkt, Italiaanse parkeerlul zonder talenkennis. Past dus niet; dan maar terug naar de enige open plek waar we meteen hadden willen gaan staan - alleen maar om te zien dat er nog net een juist gearriveerde camper dat fraaie plekje indraaide. Natuurlijk was het een Duitser.
Desondanks fraai plekje, onderaan de berg en op 10 meter van zee. Nog even ruzie gemaakt met een (bij nader inzien erg knappe en gespierde, ik snapte Lilian's opvallend milde reactie ineens een stuk beter) Italiaan die aanstalten maakte om weg te gaan en vervolgens breed zijn tuinmeubilair begon te parkeren op de bijna vrijgekomen (waterkant) plaats. Ik wilde dat plekje wel, hij wilde er terug gaan staan. Ging alleen maar water tanken dus de spaghettivreter had natuurlijk gelijk maar om dat te beamen, daar had ik wat meer tijd voor nodig. Later Luigi-Giovanni (of zoiets) nog hand gegeven, eind goed al goed.
Gisterenochtend de Middellandse Zee achter ons gelaten. Allez, les montagnes!. Eerst langs Turijn, aangenaam rustig op de zaterdagochtend. Eindbestemming na 3 uur reizen, mede door de raid op een Italiaanse Lidl - voor de broodnodige souvenirboodschappen. Ansjovis in olie,olijven, vis in blik, artisjokharten, diepvries-zeevruchten. De bestemming was opnieuw een obscuur meer, net als het eerste weekend. Deze keer was het Barrage du Mont Cenis, vive La France. Op 2100 meter boven zeeniveau, uitzicht op de eeuwige sneeuw en overal fluithazen (ook bekend als alpenmarmotten). Spectaculaire plek, boven de boomgrens, langsjankende motoren waarvan de herrie door de bergen galmde. Nou ja, tot het donker werd - en dan aardedonker. Miljard sterren. Nachtfoto's gemaakt, fraai, heel blauw? Weet niet waarom. Whatever. Technisch gedoe.
Vanochtend opgestaan voor de Koninginnerit. Vanuit het meer zeiden zowel de Garmin satnav, Google Maps als Sygic dat we rechtsaf terug moesten rijden naar Susa en dan flink om via de snelweg naar Mont Blanc. Dus zijn we natuurlijk linksaf de bergen ingegaan, via Val d'Isère en twee monumentale passen overgestoken. Heb nog nooit zoveel bochten gedraaid en zoveel meter afgrond naast me gezien als vandaag. Huiveringwekkend mooie tocht over de Col d'Iseran. 2771 meter met de camper, ik wist niet eens dat dat kon in Europa. De volgende Col was de La Rosièr, 2200 meter, eitje dus - ware het niet dat daarin veel smallere wegen met erg veel haarspeldbochten zaten. Toetje was de Mont Blanc tunnel, 11 kilometer voor 55 euro. Ik zal niet mekkeren over geld maar ruim één euro per persoon per kilometer - en geen alternatief. Geld-uit-de-zak-klopperij. Straatroof van overheidswege. Piraterij. Schandelijke Franse toeristenbelasting. Geen file, de hemel zij dank - je kunt daar nog eens vijf uur over doen, dat stukje gat-in-de-berg. Totale reisafstand vandaag 170 kilometer, reistijd 5 uur.
En daar zitten we nu, Hoogte 1100 meter. Chamonix, uitkijkend op twee kolossale gletsjers op de flanken van de Mont Blanc. Die inderdaad belachelijk hoog is, indrukwekkend veel hoger dan alles wat ik ooit gezien heb. Het weer is helder, overdag 27 graden. Morgen mooi, dinsdag mooi. Misschien onweer dinsdagavond, heel mooi (wel eens onweer in de bergen meegemaakt? Voel je je héééél klein, weet ik sinds ik in een tentje in Oostenrijk op 2000 meter bivakkeerde en Onzelieveheer boos werd).
Misschien blijven we hier nog wel even. Wil collega Jeroen zijn gletsjerfoto's zelf ook wel eens maken, wellicht in combinatie met een mooie bergwandeling (maar dan niet op 3800 meter). Natuurlijk willen de twee oudste dames winkelen in Chamonix. Charlotte is altijd overal tevreden, maakt binnen tien minuten op iedere plek vriendinnen in alle talen.
En dan staat Mollema ook nog steeds op 2 in de Tour. Mooie zomer dit jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten