Het moest er maar weer eens van komen. Na bijna twee jaar radiostilte - omstandigheden en zo - nu weer een nieuw reisverslag opstarten. Het voelt wat onwennig, na de zware anderhalf jaar bijna schunnig luchtig, om weer op vakantie te gaan en er over te ouwehoeren op internet.
Het voelt wat gemakeerd. Matilde is thuisgebleven, het is de eerste grote reis zonder haar. Ze past op onze nieuwe huisgenoot Hugo, een kitten van 9 weken, Een handjevol kat met de energie van een op hol geslagen rhinoceros. Ik kan niet wachten tot zijn ballen eraf mogen.
We zijn op weg naar Barcelona. Niet met een bepaalde aankomstdatum, niks geboekt, niks gereserveerd. We hebben drie weken de tijd en hoe we dat indelen zien we onderweg wel.
Helemaal waar is dat niet, de camping waar we nu staan was wel gereserveerd - volledig ten overvloede trouwens, hier kan een compleet circus zijn tenten nog opslaan.
Niet al mijn lezertjes weten dat dit voorjaar, na een zeer geslaagd intercollegiaal retraite-weekend in het Verenigd Koninkrijk, onze camper een hartinfarct gehad heeft. Twee verbrande zuigers, een nieuw vliegwiel, nieuwe koppeling en 6000 euro armer (de sponsor wordt nog steeds zeer hartelijk bedankt voor de bijdrage) rijden we nu met een volledig aan de moderne tijden aangepaste, in tiptop conditie verkerende camper rond.
Ware het niet dat voorbij Metz gisterenavond er een raar sissend geluid onder de motorkap vandaan kwam en enkele kilometers later de gevreesde "Notlauf" intrad. Begrensd tot 90 km/u en 3000 toeren - bergop dus maar 65 km./u - voorgehobbeld tot Beaune, onze geplande overnachtingsplaats. Werkdiagnose kapotte turbo, begroting 1500 euro.
Toen ik vanochtend, na een toch wat matige nacht - hitte en ongerustheid zijn een kwalijke combinatie - met mijn garage belde moest ik smerige slangen onder de motorkap betasten. Mijn schatting van 1500 euro bleek correct - mijn diagnose echter niet (ik hoor een enkeling, initialen JA, al lezende "alweer" mompelen). Na aanvankelijk de verkeerde slang bepoteld te hebben (Brabantse instructies over links en rechts willen nog wel eens verwarrend zijn) viel me op een geheel andere, eveneens aan de beschrijving voldoende slang op dat daar een fikse scheur in zat. Niks kapotte turbo, kapotte turboslang. Verschil 1400 euro.
Opgelucht naar de Carrefour. Onze camperplaats in Beaune was zorgvuldig gekozen, naast een (overigens aardedonker inbraakprovocerend) politiebureau en vlak bij een supermarché, genoemde Carrefour. Steenkoud tussen de koelkasten - de enige keer vandaag dat het koud was.
De Fransen lijken wat veranderd. Vriendelijk geholpen bij de Poisson, opgelucht over de beperkte ellende aan het kampeervoertuig stond ik kalm en vredig bij de kassa, waar de aanvankelijk pinnig lijkende cassiere vriendelijk was toen ik in mijn steenkolenfrans mijn best begon te doen.
Beaune is een typische stopplaats, het was dan ook geen wonder dat de supermarché afgeladen met Ollanders was. Zo ook achter mij aan de kassa, waar een nietsvermoedende dame - aan de tongval te horen uit Gelderland - braaf haar boodschapjes op de lopende band stond te takelen. Daarbij een family-sized pakket L'eau Potable, joekels van drinkwaterflessen. Nog vriendelijk knikkend naar mij draaide de kassaharpij zich venijnig naar onze Gelderse landgenote om in razendsnel, evident onvriendelijk bedoeld Frans haar toe te blaffen dat dat toch niet de bedoeling was.
Als een hert in de koplampen - grote, onschuldige bruine ogen gericht op de inmiddels aardig schuimbekkende cassiere - verstijfde de mevrouw, in totale verwarring over wat er van haar verwacht werd. Ik siste haar snel toe "flessen van de band!!!" waarop zij razendsnel het loeizware pakket terug in haar winkelwagen hees. Terwijl ik wegliep keek ik over mijn schouder naar de cassiere. Ik zag een blik van verstandhouding en triomf.
Toen maar met notlauf en al naar Saint-Claire-Du-Rhone gereden. Tweehonderdveertig kilometer, op wat toch gerust tenminste een grijze zaterdag mag heten, dikke drie-en-een-halve ton en maar de helft van het vermogen - ik heb relaxtere ritten gekend. Maar goed, we zijn er, blijven nu twéé nachten in plaats van één. Lullig, moeten we nog een dag op de camping met zwembad blijven. Vooral Charlotte (die zojuist binnen kwam stormen met Lot, die ongetwijfeld de eerste in een lange rij vakantievriendinnen is) vindt het heel erg dat we hier blijven. Maandag naar de garage, wel fijn als we vóór de Pyreneeën (ff gegoogeld) weer 160 PK hebben.
Meer volgt. Morgen maar eens wat foto's maken voordat ik met de airco aan naar de Tour ga zitten kijken. Biertje erbij. Zwaar leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten