Katwijk aan Zee.

De chaos van het leven slaat de laatste maanden in alle hevigheid toe. Alle vanzelfsprekendheden zijn van de agenda verdwenen. De plannen zijn radicaal veranderd. Waar eerst "Zwerftocht door Noord-Engeland" stond staat nu "Blij dat ze uit het Ziekenhuis Is". Waar ""Zomerreis langs de Riviera, via Barcelona naar Andorra" stond staat nu "Ik heb 1 tot 14 dagen geboekt in Katwijk aan Fucking Zee".

En dus gingen we. Voorspoedige reis over strakke - en redelijk filevrije (want woensdag 15 uur) - snelwegen in Nederland. In Nederland moet je rechts houden, trouwens. Er staat niet om de honderd meter een bordje met Rappel erop. Evenmin zitten er grote kuilen in de weg en/of is diezelfde weg aan de zijkanten gewoon afwezig.

De bewegwijzering is voortreffelijk; de borden zij er allemaal in je eigen taal en ze komen zowaar overeen met de informatie zoals die verstrekt wordt door je navigatiesysteem. Opmerkelijk is de volstrekte afwezigheid van welke vorm van hoogtevariatie whatsoever.

Wanneer je de snelweg verlaat is er wel een opmerkelijk aantal fietsers waar te nemen. Die overigens overal voorrang hebben. Of anders nemen.

Tot zover het reisverslag. Vanaf nu volgt het verblijfsverslag. Door omstandigheden gedwongen is er van de gebruikelijke vakantiemigratie geen sprake; op één plaats blijven is al een hele opgave.

Kattuk. Alsof Katwijk nog afgekort moet. Als je de lange IJ als één letter ziet dan is het geeneens een afkorting, trouwens. Bible Belt Capital. Camping "Honden Niet Toegelaten Maar Wel een Zwembadje".

Met innige deelneming en mezelf ernstig zielig voelend zijn we neergestreken op wat mogelijk de braafste en waarschijnlijk de meest burgerlijke kampeerplaats van de Nederlandse kust is. Jongeren onder de 35 zonder begeleiding worden niet toegelaten - alles wat ouder is echter krijgt massaal asiel hier, ik zal er wat foto's van maken. The Rocky Senior Horror Show. Vlakbij staat een stacaravan die van Henk en Jopie is. Een meneer op leeftijd met aanzienlijke borsten woont aan de andere kant. Een adipeuze meneer met een nogal strak zittend t-shirt maant me middels de opgedrukte tekst dat in niet moet worry-en maar happy moet wezen. En de 2,3 Children Promo; internationaal gemiddelde gezinnen bij de bosjes. Kortom, een weinig spannende populatie op het soort camping dat - wanneer ik er uberhaupt per ongeluk terecht kom- voor het eind van de ochtend verdwijnt in mijn achteruitkijkspiegel.

Toch kan ik niet ontkennen dat er een soort van sadomasochistisch genoegen kleeft aan deze omgeving. Verrassingen: uitgesloten; licht uit om 23 uur, Kapo schiet anders de (natuurlijk energiezuinige) lampjes aan gort. Onverwachte verwikkelingen: het winkeltje is om 17 uur 55 al dicht. Spektakel: een kind heeft over de clown (alleen op ma-woe-vrij) gekotst. Calamiteit: zwanger moeder breekt onder het zandscheppen in het spelparadijsje vliezen - maar wel precies op de dag waarop ze is uitgeteld. Sensatie: voortent waait om. Van een Duitser, dat dan weer wel.

Het is bespottelijk mooi weer. Warm en niet eens benauwd; 30 graden en Mediterraan. Zo kan een mens niet met goed fatsoen een hekel aan zo'n Nederlandse badplaats krijgen. En dan is het volk hier ook nog eens zo vriendelijk en aardig, wat je toch niet echt verwacht in een toeristenval als dit dorp. Ze zijn beleefd en behulpzaam, vriendelijk en geduldig- zelfs tegen Duitsers! kan ik uit eigen waarneming melden.

De boulevard is een bouwput, ik weet niet of ze nieuwe hotels willen bouwen of dat ze de AtlantikWall aan het versterken zijn.  Er staat nergens een bord dat uitlegt waar het - nogal megalomaan ogende - bouwproject nou precies goed voor is. Zandhoppers varen voor de kust op en neer en sproeien onwaarschijnlijke hoeveelheden duin, strand en - naar ik aanneem - bouwgrond tegen onze kust aan. De vaste verbinding met het Verenigd Koninkrijk is geen fantasie meer, de eerste toerit ligt in Katwijk.

Eén van de dingen die ik vergeten was - als kortstondige gast op diverse campings in Europa - is hoe snel je gehecht kunt raken aan je eigen WC op een camping. In het sanitair-blok het dichtst bij de jouw toegewezen plaats kies je al snel een favoriete poepdoos. Je denkt daar verder niet over na; meestal is het de eerste waar je plaats op hebt genomen. In mijn geval vaak de derde deur- vraag me niet waarom. Die keuze, daar blijf je bij - behalve als er bijvoorbeeld een barst in de bril blijkt te zitten (waar dan weer kwetsbare en gevoelige stukjes huid - ja ook bij mannen- tussen bekneld raken), dan verkas je. Wanneer dat soort inleidende beschietingen achter de rug zijn echter, ben je al snel even honkvast als thuis - da's mijn pot en daarmee uit. (De mensen die niet goed uithuizig kunnen poepen moeten hier overstappen naar een ander blog - of misschien dat 20 jaar geduld hebben. Wie weet word ik ook een geobstipeerde steenpoepert).

De praktische problemen echter beginnen snel. Het WC-blok wordt, net wanneer jij gebruik wilt maken van jouw pot, gepoetst en er staan allerlei hinderlijke gele of oranje obstakels duidelijk te maken dat het misschien wel jouw persoonlijke troon is -  maar nu even niet.

Erger nog echter - het is immers uiteindelijk fijn dat je pot door de beheerder op waarde wordt geschat middels poetsen - is het wanneer je troon niet schoon is. Vlekken op de bril, wc-papier op de grond,  niet doorgespoelde plasjes; ze wijzen je erop dat het niet écht jouw pot is. Het gaat nu snel achteruit. Andermans remsporen, brokjes ondanks de krachtige waterstralen achtergebleven fecaliën die duidelijk niet van jouw naar roosjes ruikend maagdarmkanaal afkomstig zijn; ze verpesten je perceptie van de persoonlijke relatie die je met die specifieke pot aan het opbouwen was. Het wordt duidelijk tijd om 1. naar een andere camping te gaan  / 2. naar huis te gaan, teneinde te gloriëren op de eigen pot - wanneer tenminste niet één van de kinderen er net over de rand staat te plassen (heb ik me laten vertellen) of er om onduidelijke redenen urenlang verblijft -want spiegel (weet ik dan weer uit eigen ervaring).

De eerste dagen zitten erop. Het is niet gemakkelijk geweest maar we zitten er nog steeds en de camper is nog intact. Nieuwe situaties, kleine veranderingen zijn voor Emma moeilijk. Dat heeft zijn weerslag op alles en iedereen; het duurt wel even voordat de storm gaat liggen dan. Vandaag was een heel moeilijke dag; combinatie van slecht slapen, warmte en algehele frustratie en vermoeidheid.

Er zijn gelukkig ook mooie momenten; wandelen door Katwijk, op het strand met Stijn en zijn familie en vannacht - want we konden niet slapen - zijn Emma en ik nog naar het strand geweest en hebben in het aardedonker pootje gebaad.

Technisch goed nieuws is er ook. De schobbejakken van Canal Digitaal (wie mijn blog volgt weet hoe blij ik van die bende fraudeurs word) hadden me, vooruitlopend op 1 augustus wanneer de doorgave van Nederland 1 tot en met 3 van de gratis lijst geschrapt wordt, alvast voor het gemak maar vast afgesloten. Weliswaar na 2 telefoontjes (á 1 euro) opgelost maar ietwat getild voel ik me toch. Het prettige nieuws echter is dat ik al spelend met de satteliet-installatie ontdekt heb dat Astra 2 nu ook gevonden wordt (na een schijnbaar overbodige software-update). Boeit dat? Nou mij wel want daar zitten alle Britse zenders in HD en die zijn allemaal free-to-air; BBC, ITV, Channel 4 en 5; actualiteiten, sport, Glastonbury, films - wat je maar wil, het is te bekijken.

Daarnaast blijkt dat ik de DAB-antenne wel degelijk goed had aangesloten. Ik doe niks verkeerd; ik woon verkeerd. Zodra we Den Bosch gepasseerd waren kwam de ene na de andere DAB-zender erbij. Blijkbaar bestaat Nederland toch echt hoofdzakelijk uit de Randstad; terwijl er op 3FM uurlijkse reklames voorbij komen (met Olivia-Newton John's Let's Get Physical verbasterd tot Let's Get Digital, je weet wel) blijkt dat DAB-netwerk alleen voor de echte Hollanders beschikbaar.

We weten nog niet wanneer we teruggaan. Uiterlijk woensdag over een week. Mogelijk eerder. Het is in ieder geval geen grote mislukking geworden, deze poging tot vakantie. Matilde is vandaag gekomen; ze bracht goed nieuws mee, ze is ingeloot voor HBO-Psychologie. Drukdruk; boeken scoren op de tweedehandsmarkt, OV-chipkaarten regelen enzovoorts enzovoorts. Over de NS trouwens, daar ga ik het ook binnenkort nog eens hebben. Breek me de bek niet open.