De netpanty en naaldhakken begonnen aardig oncomfortabel te worden toe de show geopend werd met Who Runs This World? (Girls!), één van de drie liedjes die ik daadwerkelijk kende.
Ik kan iedereen aanraden om een concert te gaan zien in de Lanxess Arena in Keulen. Niks fouilleren, even in de tas kijken - ik had mijn nieuwe camera gerust mee kunnen nemen. Geen hinderlijke pilaren in het zicht, steile tribunes waardoor je vrij dicht op de show zit - ook als je de goedkope kaarten hebt, op de bovenste ring.
Het geluid echter was knudde en promoveerde tijdens de avond naar hooguit zeer matig. Bonzende bassen, geen middentonen en schel hoog, genoeg om bipolaire mensen een aardig weekje uit balans te krijgen. De gastvrouwe was goed bij stem, er zat geen valse noot tussen. Zingen kan ze wel, die Mrs. Carter.
De meiden hebben het erg naar hun zin gehad; Charlotte heeft flink staan swingen. De lichtshow was druk, bombastisch, veelkleurig en fel. Geweldige dansers (waarvan 2 mannen, rest dames) en een all-girl band (érg goede muzikanten) zorgden voor de ondersteuning van mevrouw Z.
Ik was er niet kapot van. Goed, een naar bijholtegriepje dat weinig vrolijkmakend al dagen mijn wereld vertroebelt, dat helpt niet. Veel te laat beginnen en pretentieus geneuzel met boodschap (over feminisme en gelijke kansen voor vrouwen), daar wordt het evenwel ook niet beter van. En dan zingen dat er maar een ring om gepoet moet worden en schudden met alles dat wil bewegen. Ik heb me geen moment erg betrokken gevoeld, er was wat mij betreft geen contact met het publiek (dat grotendeels uit gillende bakvisssen bestond - en die zijn gauw tevreden). Het einde kwam na ruim anderhalf uur, tjuus, tabé en de groeten. Niks toegift, opzouten. Meteen het zaallicht aan. Ik dacht dat "zugabe" gebruikelijk was voor het Duitse publiek maar iedereen pakte zijn jas en droop af.
Al met al een leuke avond omdat het belangrijkste doel, de dames blijmaken, voortreffelijk bereikt is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten