Op naar het zuiden

Ik zit in de schaduw van een bescheiden berg uit te kijken over Berchtesgaden. Nou ja, er staat een heg vóór, maar het zou kunnen. De plaats waar ooit Hitler's Adelaarshorst stond is op loopafstand en vanochtend bezochten we Dachau. Zojuist reden we langs Mauthausen. Het is, kortom, een historisch beladen begin van onze reis.

Gisteren zijn we vertrokken uit Zitterd. Na 630 kilometer zijn we op de eerste noemenswaardige plek terechtgekomen: Der Freistaat, onze overnachtingsplek. Een camperplaats bij een camperdealer - eerder vertoond, niks bijzonders dus. Fout. Der Freistaat is een moloch van een bedrijf. Ik heb nog nooit zó veel campers bij elkaar zien staan. Allemaal nieuw, geprijsd tussen de 50 en 300 duizend euro. Ik schat een stuk of vierhonderd. Dat is een conservatieve schatting. Ongelooflijk. 

We vonden een plekje op één van de vier parkeerterreinen die beschikbaar waren voor passerende campers. Gratis; stroom 50 cent per Kwh. Naast een stel met een bakbeest van een Niemann-Bisschoffs Wohnmobil (uit het duurdere segment, zeg maar) ons bescheiden Pollietje geparkeerd. Mevrouw Niemann had in de Alpen nogal onverstandig liggen zonnen en tomaatrode benen met blaren en kwark. De kwark ter verkoeling, werd ons medegedeeld. Patiënte had evident pijn en genoeg eerste- en tweedegraads verwondingen om een shockje niet ondenkbeeldig te maken. Dus zuchtend en puffend de lidocaine en flamminal tevoorschijn gehaald om het schaap een béétje redelijke nacht te bezorgen. Mevrouw blij, de camper in om de bikiniregio met pijnstillende gel te bestrijken. Waarop Meneer Niemann-Bisschoffs haar toesnauwde dat ze wel voor de bekleding van zijn camper moest uitkijken. Échte liefde.

Vanochtend dus doorgereden naar Dachau. Ik was er al eens geweest maar de rest van het gezin niet.

Het was net als de eerste keer een indrukwekkende en surrealistische ervaring. De banaliteit van het kwaad (de ovens die er uit zien alsof ze uit een lokale traditionele bakkerij overgenomen zijn), de kille efficiëntie van de indeling van de gebouwen, de leegte - de meeste barakken zijn alleen nog te herkennen aan hun fundering - alles draagt bij aan de bedompte sfeer. De zon scheen af en toe, een mooie zomerdag - er waren veel mensen in korte broeken en van die blonde dingen met diepe decolletés en spiegelzonnebrillen.  Dat vond ik, gezien het beleefde verzoek op de borden bij het vrij toegankelijke terrein, nogal onthutsend. Anderzijds, laat ik maar blij zijn met het feit dat ze er tenminste naar toe gaan - hoewel ik het idee had dat ze meer op zoek waren naar de souvenirshop en de snackhoek dan dat ze iets begrepen van wat daar gebeurd is. 

Okee. Na deze indrukwekkende wandeling hebben we de camper genomen om even naar Berchtesgaden te rijden. Dat viel tegen; erg veel file onderweg, we hebben bijna 4 uur over de afstand gedaan die we in 2 uur hadden moeten  kunnen doen (moooooiiiiiiieeeee taal, dat Nederlands, 4 werkwoordsvormen op een rij!).
Hier gaan we dit weekend zitten acclimatiseren, in ieder geval tot zondag, misschien wel tot maandag - als de camping een plekje voor ons heeft, ze konden maar 2 nachten toezeggen. Het weer is prachtig, de bergen hoog en fraai en het zwembadje is betrekkelijk warm. Morgen wordt het 28 graden. So long allemaal.