Coniston, Cumbria. The Lake District

 Het weer is zó wispelturig dat de dagen er langer door lijken te duren. Op één dag: ’s ochtends strakblauw, glashelder en stralende zon; kort daarop gevolgd door donker grijsgrauwe onweersluchten, waardoor het bijna donker wordt, gevolgd door hagel- en sneeuwbuien. Even zo vrolijk piept de zon weer tevoorschijn – nog geen half uur nadat elk moment de zondvloed leek uit te gaan breken heb je prachtige periodes met zon, omlijst door knerpend witte wolken die pijn aan de ogen doen.

Vanuit Oswaldkirk zijn we via de Abdij van Rievaulx naar Grassington gereden. Niet dat die namen jullie veel zullen zeggen maar ze klinken zo lekker. Wood Nook Camper Park, Skirethorns, Grassington om precies te zijn. Een boerderijcamping van de oude stempel maar met formule-1 WIFI, tot grote vreugde van de kinderen. Vanuit Yorkshire Moors natural park naar Yorkshire Dales natural park. In North Yorkshire. Bent u er nog?

Rievaulx Abbey is een enorme ruïne waar je, naar goed Engels gebruik, gewoon doorheen mag lopen zonder dat er om de haverklap een zenuwachtige suppoost loopt te piepen en te verbieden, zoals bij ons te doen gebruikelijk. Fraai, middeleeuws in sfeer en grofheid, mooie foto’s kunnen maken – vind ik zelf. 

Vanuit Rievaulx naar Brimham Rocks. Een rotsformatie die in de vallei tussen Moors en Dales ligt, mooie omgeving, makkelijk klimmen, uitgestorven; alleen een klasje brave Engelse schoolkinderen kreeg een cursus teamwork van de lokale gids. 

Op de rustdag – dat betekent: geen camperkilometers - hebben we een geweldige wandeling gemaakt over een heuvelrug achter Wood Nook, richting Kilsney. Daar ligt namelijk een forellenkwekerij. Alwaar tussen de buien door 5 forellen gehaakt en geslacht zijn die we des avonds al – vis moet vers zijn – verorberd hebben. Het was een tering-eind lopen maar niemand geklaagd en iedereen blarenvrij terug.

Gisteren zijn we via Malham – Gordale Scar, een lieflijke kloof met een mooie waterval, (waarachter een elfenprinses woont – je zou het geloven als je er bent) overgestoken naar het gewest Cumbria, alwaar het Lake District te vinden is. Die oversteek had wat voeten in aarde. Dwars door de heuvels van Yorkshire rijdend, hellingen alom. Dat is niet zo erg behalve wanneer je met 4 ton aan camper op een smalle steile helling moet stoppen achter een bange bejaarde. Nou had hij reden om bang te zijn; er lag 5 centimeter sneeuw op de weg. Ja heus. Als je mij niet geloogd, vraag het maar aan de kinderen. Eenmaal zonder momentum was er voor ons geen weg voorwaarts meer. Ik heb mijn rijvaardigheid bewezen door een meter of 50 te glibberen door een straatje met aan weerszijden die heerlijke pittoreske stapelmuurtjes. Achteruit. Met een bocht erin. En gekeerd op het eind. Geen schade.

We hebben overnacht in een dorpje net voorbij Windermere, op de parkeerplaats van een park vlak bij het meer. Vroeg naar bed, allemaal doodop.

Vandaag is het weer pas écht kwalitatief uitermate teleurstellend. Aanhoudende regenbui, van vanochtend tot nu zonder onderbreking. We zijn verkast naar een camping, naast Coniston Water, een kleine kilometer zuidelijk van Coniston. Emma en Stijn zijn nu, met een grote paraplu, te voet onderweg om dat dorpje aan een nader onderzoek te onderwerpen. Lilian doet de was samen met Charlotte. Ik zit te bloggen en te nippen van mijn nieuwste aanwinst: ik heb me bezondigd aan een 30 (!!) jaar oude blended Scotch, Tasgall, eigen merk van ASDA. Tasgall betekent Cauldrun Of The Gods, de ketel der Goden. Nou weet ik dat zo net nog niet maar verrekte lekker, dat is ‘ie wel. De groeten, ik ga er nog een kleintje van proeven.