Een of andere duistere feestdag in Frankrijk vandaag. Daarbij opgeteld dat morgen Hemelvaart is en dat Honfleur een populaire bestemming blijkt te zijn levert een bomvolle camperplaats op; volgens de gids 40 plaatsen, zojuist grofweg geteld 200 campers ter plaatse. Dit monster er ook tussen gefrot, no problem. Je wordt vanzelf nogal assertief hier in Frankrijk; 's lands wijs, 's lands eer.
Van het vele verkassen raak je soms wel een beetje de draad kwijt. Eergisteren Mont-Saint-Michel; de camperplaats die daar aan de voet zou moeten liggen is ondergebulldozerd voor een enorm project waarbij een monorail fly-over vanaf het vasteland naar het kloostercomplex wordt aangelegd. Daarnaast worden de kanalen en sluizen van het estuarium opgeknapt. Het toeristengedeelte met parkeerplaatsen op het vasteland is al klaar; in 2015 moet de rest klaar zijn en Mont-Saint-Michel bij vloed weer een echt schiereiland zijn.
Het was niet eens bespottelijk druk daar, waardoor het best een aangenaam bezoek werd. Onze camperplaats lag een kilometer of vijf van het eiland; in eerste instantie enthousiast de fiets/wandelroute genomen en met frisse pas erin op naar de mont. Het gevaarte kwam echter niet echt dichterbij na 3 kwartier lopen dus de aanwijzingen naar de Gratiut Shuttle Bus kwamen van pas. Bleek toch verder dan gedacht; we waren ook pas laat ter plaatse dus een smoes was snel gevonden.
Op de terugweg (het bezoek zelf was precies hetzelfde als jullie allemaal meegemaakt hebben wanneer je er geweest bent - anders ga er heen, dan maak je dezelfde route mee) was Bram nogal van de enthousiaste en meende eens grondig in de hondepoep te moeten gaan rollen - doet'ie anders nooit. In het kanaal gepleurd, ondanks de oe's en aah's van de dames die onze gecastreerde muskusrat steeds meer als hun persoonlijke knuffelbaby zien - behalve dan als het mormel onder de stront zit.
Na het beest onder het ijskoude spoelwater op de camperplaats te hebben gereinigd - ruikt nog steeds naar antiroosshampoo - in de zon zitten cobben met sliptong, sint-jacobsschelpen en verse zalm. Tja, het is zwaar maar iemand moet het doen.
Omdat het zo'n mooi weer was en dat nog zou blijven zijn we gisteren niet naar Bonfleur, Noordoost-Normandië, maar naar een luxe camping in Barneville-Cartaret gegaan. Want flink zwembad en een van de jerrycan's met water was lek en had op de was gesijpeld dus er moest gewassen worden. Oeeee, spánnend!
Vanochtend, na een nacht met veel regen, opgebroken en de oorlogsroute gedaan. Eerst naar Saint-Mere-Eglise, waar nog steeds een pop van een parachutist aan de kerktoren hangt (Zie "The Longest Day"). Daarna het airborne Museum. Gepicknicked vlak bij Utah Beach, later Omaha en het Amerikaanse oorlogskerkhof. Het viel me - buiten het kerkhof - allemaal een beetje tegen. Vrijwel alle verdedigingswerken zijn weg, er staan kapitale villa's op de duinruggen van Omaha Beach met hier en daar een standbeeld of kanon. Het War Cemetery is kolossaal en indrukwekkend. Het bewijst dat Amerikanen in ieder geval één cultureel aspect zelf ontwikkeld hebben, die van de militaire cultuur en traditie. Ik weet het, er zijn in Europa landen met een véééél oudere militaire traditie maar de manier waarop de Amerikanen eer bewijzen aan de werkelijk ongelooflijke aantallen soldaten die hier in Europa gesneuveld zijn is indrukwekkend zonder tacky of overdreven sentimenteel te zijn, wat voor Amerikanene een uitermate bijzondere prestatie is.
Het was een bijzondere dag. Langs Carentan rijden als je Band Of Brothers hebt gezien, de namen van de stranden - Utah, Omaha, Sword, Juno, Gold- op de verkeersborden voorbij zien komen en niet te vergeten de muren met namen, de schier onafzienbare rijen kruizen en Davidssterren, het maakt geschiedenis levend.
En nu zijn we dus in Honfleur. Geen stroom van buiten maar de accu is vol; daarnaast staan we op een paar meter van de loosplaats voor de chemische toiletten dus papa kan naar hartelust de plee leeggooien - met zoveel dames op reis en geen publiek toilet in de buurt valt het me mee als de 20-litertank eens niet na twee uur vol is. Morgen gaan we het dorp maar eens verkennen; de haven is vaak door beroemde kunstenaars afgebeeld, ik zal wat foto's posten. Nu zit ik met een chickflick op de achtergrond (Pitch Perfect, nooit van gehoord - best aardig, niet zeggen dat ik het gezegd heb) te bloggen. Ben moe maar voldaan. Mooie baard dit jaar trouwens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten