woensdag 8 mei 2013

Honfleur

Een of andere duistere feestdag in Frankrijk vandaag. Daarbij opgeteld dat morgen Hemelvaart is en dat Honfleur een populaire bestemming blijkt te zijn levert een bomvolle camperplaats op; volgens de gids 40 plaatsen, zojuist grofweg geteld 200 campers ter plaatse. Dit monster er ook tussen gefrot, no problem. Je wordt vanzelf nogal assertief hier in Frankrijk; 's lands wijs, 's lands eer. 
Van het vele verkassen raak je soms wel een beetje de draad kwijt. Eergisteren Mont-Saint-Michel; de camperplaats die daar aan de voet zou moeten liggen is ondergebulldozerd voor een enorm project waarbij een monorail fly-over vanaf het vasteland naar het kloostercomplex wordt aangelegd. Daarnaast worden de kanalen en  sluizen van het estuarium opgeknapt. Het toeristengedeelte met parkeerplaatsen op het vasteland is al klaar; in 2015 moet de rest klaar zijn en Mont-Saint-Michel bij vloed weer een echt schiereiland zijn. 
Het was niet eens bespottelijk druk daar, waardoor het best een aangenaam bezoek werd. Onze camperplaats lag een kilometer of vijf van het eiland; in eerste instantie enthousiast de fiets/wandelroute genomen en met frisse pas erin op naar de mont. Het gevaarte kwam echter niet echt dichterbij na 3 kwartier lopen dus de aanwijzingen naar de Gratiut Shuttle Bus kwamen van pas. Bleek toch verder dan gedacht; we waren ook pas laat ter plaatse dus een smoes was snel gevonden.
Op de terugweg (het bezoek zelf was precies hetzelfde als jullie allemaal meegemaakt hebben wanneer je er geweest bent - anders ga er heen, dan maak je dezelfde route mee) was Bram nogal van de enthousiaste en meende eens grondig in de hondepoep te moeten gaan rollen - doet'ie anders nooit. In het kanaal gepleurd, ondanks de oe's en aah's van de dames die onze gecastreerde muskusrat steeds meer als hun persoonlijke knuffelbaby zien - behalve dan als het mormel onder de stront zit. 
Na het beest onder het ijskoude spoelwater op de camperplaats te hebben gereinigd - ruikt nog steeds naar antiroosshampoo - in de zon zitten cobben met sliptong, sint-jacobsschelpen en verse zalm. Tja, het is zwaar maar iemand moet het doen.
Omdat het zo'n mooi weer was en dat nog zou blijven zijn we gisteren niet naar Bonfleur, Noordoost-Normandië, maar naar een luxe camping in Barneville-Cartaret gegaan. Want flink zwembad en een van de jerrycan's met water was lek en had op de was gesijpeld dus er moest gewassen worden. Oeeee, spánnend!
Vanochtend, na een nacht met veel regen, opgebroken en de oorlogsroute gedaan. Eerst naar Saint-Mere-Eglise, waar nog steeds een pop van een parachutist aan de kerktoren hangt (Zie "The Longest Day"). Daarna het airborne Museum. Gepicknicked vlak bij Utah Beach, later Omaha en het Amerikaanse oorlogskerkhof. Het viel me - buiten het kerkhof - allemaal een beetje tegen. Vrijwel alle verdedigingswerken zijn weg, er staan kapitale villa's op de duinruggen van Omaha Beach met hier en daar een standbeeld of kanon. Het War Cemetery is kolossaal en indrukwekkend. Het bewijst dat Amerikanen in ieder geval één cultureel aspect zelf ontwikkeld hebben, die van de militaire cultuur en traditie. Ik weet het, er zijn in Europa landen met een véééél oudere militaire traditie maar de manier waarop de Amerikanen eer bewijzen aan de werkelijk ongelooflijke aantallen soldaten die hier in Europa gesneuveld zijn is indrukwekkend zonder tacky  of overdreven sentimenteel te zijn, wat voor Amerikanene een uitermate bijzondere prestatie is.
Het was een bijzondere dag. Langs Carentan rijden als je Band Of Brothers hebt gezien, de namen van de stranden - Utah, Omaha, Sword, Juno, Gold- op de verkeersborden voorbij zien komen en niet te vergeten de muren met namen, de schier onafzienbare rijen kruizen en Davidssterren, het maakt geschiedenis levend.
En nu zijn we dus in Honfleur. Geen stroom van buiten maar de accu is vol; daarnaast staan we op een paar meter van de loosplaats voor de chemische toiletten dus papa kan naar hartelust de plee leeggooien - met zoveel dames op reis en geen publiek toilet in de buurt valt het me mee als de 20-litertank eens niet na twee uur vol is. Morgen gaan we het dorp maar eens verkennen; de haven is vaak door beroemde kunstenaars afgebeeld, ik zal wat foto's posten. Nu zit ik met een chickflick op de achtergrond (Pitch Perfect, nooit van gehoord - best aardig, niet zeggen dat ik het gezegd heb) te bloggen. Ben moe maar voldaan. Mooie baard dit jaar trouwens. 

zondag 5 mei 2013

Pointe de Saint Caste

Uitkijkend over de baai, strakblauwe lucht, het onvermijdelijke gerestaureerde kasteel aan de overkant op een heuvel. Hoe saai kan vakantie zijn? Kinderen én echtgenote in het zwembad, camper voor mezelf, ouwe-lullen-top-duizend op shuffle en dik fout boek bij de hand. Dagje overleven, zeg maar (Shanna, groetjes trouwens). 
In Nederland, weet ik van BVN, (Beste Van Nederland, kanaal 14, met dank aan Canal Digitaal - NOT!) is het weer ook fraai. Die dikke en dat mokkel stonden plechtig en ernstig te kijken op de Dam gisteren en vandaag is het vast bal op alle bevrijdingsfestivals. Vooruitlopend op onze tocht naar de invasiestranden van Normandië heb ik gisterenavond met Emma een stuk van "Saving Private Ryan" zitten kijken. Nee niet dat meesterwerk over genitale ontharing, Shaving Ryan's Privates" maar het andere meeslepende film-epos van Hanks en Spielberg over de eerste dagen van de landingen in Normandië. Omaha Beach staat op het 'te bezoeken' lijstje. 
Vooruit dan maar. Op het dak van deze camper staat een joekel van een satellietschotel, volautomatisch en zo. Zou ik zelf nooit kopen maar zat er bij dus ach da's dan toch weer mooi. Met een basic ontvanger krijg je een onwaarschijnlijke bult Duitstalige ellende en voornoemd BVN eigenlijk altijd. Mits in bezit van Canal Digital Card kun je daarnaast gratis Ned 1,2,en 3 ontvangen. Zonder kaartje zijn die gescrambled, waaróm? - géén idee.
Nou leek het me wel aardig om die Nederlandse netten dan ook te ontvangen dus na wat experimenteren met een oud kaartje  (doet het niet, meneer, kaartje te oud) een nieuw kaartje gekocht, geregistreerd en geactiveerd, Doet het niet. Nee meneer, ligt aan de oude ontvanger, niet geschikt voor Canal Digital - nieuwe ontvanger gekocht, (CANAL DIGITAL ready sticker drop, moet lukken).Laten installeren, in bedrijf gezien met het canal kaartje van inbouwer, afrekenen, bedankt en tot ziens. Fluitje van cent. Natuurlijk doet 'ie het thuis met eigen kaartje niet. Bellen; klantenservice via automatische protocollen, kaartje opnieuw geactiveerd, gereset, geactiveerd, alternatieve methode gereset, geactiveerd, enzovoorts enzovoorts, 
Als je in het menu van de automatische helpdesk kiest voor "Wilt u meteen een betaald abbonement afsluiten? Druk dan1!" krijg je zowaar (kan geld opbrengen immers) een persoon aan de telefoon. Die begint te vertellen dat je het menu verkeerd gebruikt en dat deze dienst daarom 1 euro 35 per gesprek kost maar soit, dan zal het vast wel goed komen. Na het vaste riedeltje (kaartje opnieuw geactiveerd, gereset, geactiveerd, alternatieve methode gereset, geactiveerd, enzovoorts enzovoorts) moet het na een uurtje wel werken, dag meneer, succes ermee.
Na 6 x 1 euro 35 en bij herhaling de verzekering "Nu doet hij het meneer, of hij zou het moeten doen, anders moet u even (!) met camper naar onze dealer in Roermond dan checken ze het daar even, nee we doen niet aan geld terug, nee u hebt het kaartje via een tussenpersoon gekocht dus dan verlenen wij geen service (het is een kaartje voor JULLIE dienst, f@ck&ng COW!), nee ik zie hier dat alle instellingen goed zijn dus hij moet het gewoon doen (3x door verschillende medewerkers) DOET DE FUCKER HET NOG STEEDS NIET! Maar dat kan natuurlijk niet aan het kaartje liggen ook al doet de installatie het met diverse andere kaartjes prima. 
Nu moet ik weer even gaan liggen, de amlodipine is uitgewerkt en mijn bloeddruk stijgt weer gevaarlijk. 
Dus deze vakantie kijk ik geduldig BVN, waarbij enkele vitale programma's gelukkig met enige vertraging te zien zijn. Nieuws, Paul de Leeuw, Studio Sport; ik kan het tot mij nemen. 
Natuurlijk, het zijn luxeproblemen. Heb er dan ook weinig last van, veel te veel te zien hier om Nederlandse TV te kijken, drukke dagen achter de rug. Gisteren was het een druilerige dag; na de Menhirs van Pen Hir dus maar een flinke tocht gemaakt, verder dan gepland want bewolkt en grauw weer. Nu op zo'n 100 kilometer westelijk van Mont St. Michel, reisdoel van morgen; conclusie dus dat we hier in Pointe de st. Caste twee nachten blijven. Viersterrencamping, zwembad en eigenlijk vanaf dat we hier gisterenavond binnenreden mooi weer, vandaag prachtig.
Lijkt een beetje op de Severn Estuary hier, de zeetong tussen Wales en Zuidwest Engeland, groot zeemeer voor de neus maar bij eb enorme zandplaat. Groot verschil tussen eb en vloed. Veel tropische planten. Luxe camping met mooie begroeiing en terrassen uitkijkend op zee. Fraaie mobilhomes te huur (Hadewych, echt eens kijken!) in fraai wild begroeide omgeving met mooie wandelingmogelijkheden alom. Tot zover de ANWB.
Morgen Mont St. Michel; één van de argumenten om hier in Pointe  2 nachten te blijven was dat we niet per se op zondag naar de grootste toeristenval van Frankrijk - vooruit, na Disney - wilden gaan. 
Mijn boek roept, het voelt zich eenzaam daar in de zon. Zal ik een koude cola erbij pakken of toch maar een biertje? O ja ik moet zo de lamsschouder ook nog opzetten. Zwaar leven.

vrijdag 3 mei 2013

Pen Hir

Na uit de modder te zijn getrokken op de camping bij Piriac-sur-Mer - waarin verzeild door combinatie van drassige omstandigheden en chauffeur die overtuigd is van voorwielaandrijving (nee heeft dus tóch achterwielaandrijving, note to self) doorgereden naar Concarneau. Druilerig weer bij vertrek; eindelijk grote supermarché. Bult boodskappen, verder. Het camperpunt van Concarneau verdient een prijs; uitkiijkend over de baai, zicht op de stad, strandje onderaan de heuvel en bankje. En mooi weer!!!! Vanaf aankomst stralende zon, blauwe lucht, heerlijk buiten gecobbed. 
Heb inmiddels dus wifi met mijn eigen telefoon als server en een t-mobile week internet. Skiekenhoetgeet.
We zitten nu in Camaret-sur-mer, het lokale uitzichtpunt heet Pointe Pen-Hir. Voor de Asterix-lezers onder ons: we kijken vanuit het raam uit op een groep van zo'n 40 menhirs, boven aan een klif die leidt naar de Atlantische Oceaan. Het weer is nog steeds magnifique, zon zand zee. Pootje gebaad in fraaie baai vandaag na vanochtend de oude binnenstad van Concarneau bezocht te hebben. Oude vesting, volledig ommuurd met grote vissershaven eromheen. Zoals veel in Frankrijk vergane glorie, weinig nieuws te vinden maar wel prachtig opgeknapte monumenten.  
Tja, buiten een tweeweekse vakantie met Dirk en Hadewijch een jaar of vijf geleden zijn we al twintig jaar niet meer serieus aan het kamperen geweest in het land van Liberté, Egalité en Fraternité. Wat is er veranderd? 
Nou, de gaten in de grond om boven te hurken zijn inmiddels voorzien van keramische potten, welkom in de twintigste eeuw. De noodzaak om de toiletpotten te voorzien van een WC-bril daarentegen wordt door de gemiddelde Franse beheerder als volstrekt decadente en overbodige moderndoenerij afgedaan. Zittend op het zojuist met een zelf meegebracht doekje - ook papier wordt als een bespottelijke onnodigheid beschouwd - gereinigd glazuur, steenkoud vanzelfsprekend, komt een mens tot geheel nieuwe inzichten met betrekking tot de kalme luxe van wc-brillen en modern sanitair.
Verder wil ik graag een fabriekje beginnen in overbodige verkeersborden. Met name het "rappel" ("herhaling") bord dat bij vrijwel ieder bord waarop de maximum snelheid wordt aangegeven .aan de paal bevestigd zit lijkt mij een bron van oneindige inkomsten. Dat bord zie je de hele tijd -mits je door de door diverse commerciele partijen willekeurig langs de zijkant van de snelweg geplaatste aanprijzingen van hun producten heen weet te kijken. Het verkeer laat de beschouwer veel gelegenheid om commentaar te leveren. Niets nieuws, Fransen rijden als sinds jaar en dag als gekken wanneer het om voorrang gaat. Opmerkelijk daarentegen is de kalme lassaiz-faire mentaliteit op de route national; niemand die inhaalt, rustig tuffen van dorp tot dorp.
Wat wel veranderd is, is het vermogen van Fransen om Engels te spreken. Hier en daar kom je tegenwoordig namelijk wél iemand tegen die een wanhopige poging doet om Engelse woorden zo Frans mogelijk uit te spreken, meestal evenwel zonder de betekenis van die woorden te begrijpen. Wanneer je ze antwoord geeft in accuraat Engels dan slaat de verbijstering pas echt toe; Engels wordt alleen begrepen wanneer het met een "Allo Allo" accentje wordt uitgesproken. Fransen horen alleen Engels bij het journaal en van hun Engels-leraar op school - die ook alleen maar Engels heeft geleerd van mensen die Will. I. Am uitspreken als VielAaaaiEm. House is dus Ouse, It's Hot wordt Iets-Ot, je begrijpt het plaatje. Justin Bieber wordt Justien Bibéééér. Samen met VielAaaaiEm. 'evenaisdee. 
Wat je makkelijk vergeet is hoe bloody groot dit land is. De reis die we in onze overmoed gepland hadden blijkt alleen haalbaar in een week of vier, vijf. Ik wens mijn collegae in het CZE dan ook succes met het vervangen van mijn diensten in de rest van mei.
O revwaar. Nog ff in de zon, straks menhirs fotograferen bij de ondergaande zon.
Sorry, geen foto's het wifinetwerkje heeft een MB-beperking.

woensdag 1 mei 2013

La Douce France

Regen. Zachtjes tikt de. Op het camperdak. Mooi moment voor blogje. 
Sinds vrijdag op weg en op woensdag eerste blog, que pasa? Nou, camper pasa. Vier dagen camperplaatsen zonder wifi- maar ook vrijwel zonder kosten. 
Beginnen bij begin. Vrijdag probleemloos naar Parijs, camperplaats bij kasteel Vincennes, onwaarschijnlijke lokatie tussen kasteel en bijgebouwen, 400 meter van metro. Zaterdag daarmee naar hartje stad; vermoeiende dag met gesjok over Champs-Elysees, onder tour Eiffel en winkelgedeelte vlakbij het Louvre. Metro is magnifique, nooit wachten, duidelijke bewegwijzering, tout Parijs binnen handbereik. De Parijzenaar is gemiddeld onbeschoft, onvriendelijk, bot en negeert je bij voorkeur - wat soswieso hier in de volksaard zit. Vandaag stond ik te tanken en werd ik door een vriendelijke Fransoos op een spontaan praatje getrakteerd. Van schrik was ik daarna zo in de war dat ik mijn creditcard kwijt was en bij het verlaten van het tankstation nog een poging deed om de pomp mee te nemen. 
Terug naar dat negeren; als je in Parijs door iemand wordt aangesproken bedelt'ie of wil je iets verkopen. De rest is van plan je bestaan te ontkennen tot ze er bij neervallen. Het personeel in winkels en voorzieningen is over het algemeen wel vriendelijk, maar die moeten dat van de baas. 
Op zondag hebben we eerst uitgeslapen om vervolgens een beetje tourend richting Euro Disney te reizen. Enorm winkelcentrum onderweg gevonden, kwam goed uit want boodschappen nodig - en onnodig, ik ben dol op de grote HyperMarché's hier in Frankrijk. Ze weten hier nog wat lekker is en ze eten nog gewoon alles - tete de veau is kalfskop en dat kun je kopen, net als ossestaart, lamsvlees in alle soorten en maten. De invloed van de Noordafrikanen is groot; veel is halal, couscous in zakken van 25 kilo in kleine Carrefour op de hoek. Daar kwamen we namelijk uit na de meest troosteloze wandeling ever; het enorme winkelcentrum bleek dicht; we hebben er een rondje omheen gemaakt. Wat al die mensen die er parkeerden kwamen doen is me tot op heden een raadsel; het was er op sommige delen van de parkeerplaats druk alsof er uitverkoop was.  
Parkeerplaats Euro Disney; plaat beton voor 1000 (ja, duizend) campers stond niet erg vol zo vroeg in het jaar. Toch aardig klutje Nederlanders, We kregen van een abboneehouder (bleef een hele week op die betonplaat staan, elke dag naar het park, je moet er maar zin in hebben) een gratis parkeerkaart, toch goed voor 30 euro, vriendelijk bedankt. Het park zelf hebben we op maandag bezocht; prachtig weer -  en loeidruk, helaas. Ik werd er bij vlagen wat agressief van. Gelukkig vooral Nederlanders in het park, ook een zin waarvan ik niet had gedacht dat ik hem ooit zou schrijven - maar Nederlanders zijn beleefd en hebben enig gevoel voor persoonlijke ruimte, dit in tegenstelling tot Frans volk. 
Het park viel me een beetje tegen. Je hebt toch tevoren het idee dat je naar een soort überpark gaat, the mother of all amusementparks. Blijkt het toch wat gewoontjes, met zeer gedateerde (en daardoor weer wel wat campy) Michael-Jackson-als-Captain-Eo-attractie, achtbanen die overtroffen worden door Walibi, onbehoorlijk dure souvenirs en consumpties. De aankleding is fraai, verzorgd, schoon en met oog voor detail. Niveau Efteling, moet ik toegeven. Oogverblindend was de licht- en vuurwerkshow op het eind. 
Gisteren zijn we van Disney naar Angers gereisd. Over de Periferique. Wel vaker geweest, eitje. Nooit iets gemerkt van die zogenaamde drukte. Gewoon, rond de middag van het oosten van Parijs naar het westen, onderlangs; zo gepiept.
The Wrath Of The Periferique. Ongeveer 20 kilometer; bijna drie uur over gedaan. Stukken van 800 meter in 20 minuten; tunneltje. Suicidale automobilisten, onherkenbare politieauto's met haast en het zwaailicht aan de verkeerde kant van de auto - sorry agent maar als je op mijn bumper zit te douwen dan zie ik je niet - kuilen van meter doorsnee en 20 cm diep en wegwerkzaamheden waarbij alle wegwerzaamheders geduldig midden op de enige nog beschikbare - en overigens veel te smalle- rijbaan hun Gauloises staan weg te paffen. Het ergst van alles echter zijn de moteurs, de zotten die met soms 90 kilometer per uur slalommend tussen de auto's door crossen terwijl er geen plaats is. Als er wel wat plaats is rijden ze 130. Ik zou de statistieken van dodelijke ongevallen met motorrijders in de stad Parijs willen weten. Het is namelijk niet af en toe één halve gare, ze zijn collectief van de pot gerukt. Geschift. Völlig verrückt. Bonkers. Kierewiet. Ne Pas Bon a la Téte. 
Te laat aangekomen in Angers, dan maar geen hypermarché. Morgen dan. In Angers overnacht, aan de rivier, aan de voet van de heuvel waarop het historische centrum met kasteel en abdij gebouwd zijn. Nou heeft elk godvergeten gat hier een historisch centrum met kasteel en abdij en liggen ze ook nog bijna allemaal wel aan een rivier dus zo heel opwindend is het nou ook weer niet maar het was een mooi plekje. We hebben zowaar nog flink wat van de feestelijkheden (gvd mooier weer bij jullie dan bij ons) meegekregen rond de kroning van die dikke en dat mokkel; leve de satelliet-tv. Ovcer CanalDigital moet ik het ook nog eens met jullie hebben trouwens. Nu maar even niet, de wond is nog te vers.
Vanochtend was ik vroeg wakker en liep om 08 uur het centrum van Angers in; zelfs stil voor dát tijdstip. M#th%rf$ck@r, het is 1 mei, de dag van de Arbeid, waarop paradoxaal genoeg helemaal niemand arbeidt in Frankrijk. Weer geen hypermarché. 
Ritje naar Piriac, geen peage genomen, 3 uurtjes. Veel regen, nu weer; Charlotte en Matilde liggen in het semi-overdekte buitenbadje te zwemmen.
Zelf beetje aan het klooien met de camper, begrijp sommige dingen nog niet helemaal (de bediening van het hoofdpaneel brengt steeds nieuwe verassende ontwikkelingen). Best moe, veel gereden en veel last gehad van de drukte van Parijs en Disney. Nu eindelijk in Bretagne, tranquille, smooi.
Emma is van de puberige, heimwee en een Blackberry waarvan Whatsapp het niet doet in combinatie met Weltschmerz en Adolescent Angst, fijn cocktail. Staat te koop, t.e.a.b. af te halen in Bretagne.
Weet niet wanneer ik weer blog, morgen weer op camperplaats. Misschien dat ik wat ga experimenteren met T-Mobile en mijn telefoon als wifi hotspot ga gebruiken, dan ben ik niet meer van campingwifi afhankelijk. 
Nou moet ik de whatsapp van mijn schattige kleine dochtertje maar eens gaan bestuderen. Tot snel.