Vakantie is een ontspannende en bevrijdende gebeurtenis in je leven, een moment van onthaasting en vertraging. Genieten van het leven in een lager tempo dan gebruikelijk, zonder de eeuwige onrust traag meanderen van het ene naar het andere geluksmoment.
Moet je eens proberen op de randweg M4 rond London op vrijdagmiddag. Tjezus. Dacht dak wel wat file gezien had in mijn twaalf jaar op-en-neer naar Eindhoven City, inclusief aanleg nieuwe randweg en spitsstroken. Twee keer acht banen vol verkeer, kruisend met meerdere andere, even brede en even volle M-snelwegen waarop we over de laatste 8 van de 290 kilometer ruim een uur deden. Stoppen. Stilstaan. Koppeling. Tien meter. Stoppen. Enfin, u begrijpt mijn punt.
En dat na de voorbije twee dagen vol met mooie uitzichten, fraai weer (kan er niks aan doen, alleen 's nachts wat regen) en vriendelijke rustige plattelandsbevolking. Wát een rielekst volkje, die Cornish / Devons / Somersetters. Alleen al van het woord Somerset, waar we vanochtend doorheen reden vanuit Devon naar London, krijg ik onweerstaanbaar vakantiezin.
Tintagel. Daar hadden we voor het laatst WIFI. 's Ochtends. voor vertrek, nog even door het dorp gewandeld. Winkelen in zweefteef-wierookwinkels met beeldjes van paarse draken, ware grootte replica's van Excalibur (het zwaard van Arthur, dat'ie uit de steen trok, voor de geschiedkundig uitgedaagden onder u), ridderoutfits in diverse maten en kwaliteiten, sierkeien, schelpen die alleen maar geimporteerd uit Hawaii konden zijn, herderswandelstokken, mokken / vlaggetjes / ansichtkaarten / stickers / awel, u begrijpt waar ik naar toe wil. Toeristentroep dus.
In mijn uppie nog wandeling gemaakt naar het kerkje, dat boven op een heuvel buiten het dorp rustig aan 1400 jaar oud ligt te wezen. Foto's gemaakt op kerkhof en van interieur, mooie wolken zorgen voor unheimisch sweertje. Vervolg langs eiland-ruine (waarin Arthur's ronde tafel zou hebben gestaan, vandaar de riddertroep in de lokale bazaars) met rotsformaties, erg mooi. Door groene tunnels terug, moe, modderig en blij. Licht hijgend en veel lui zweet.
Op naar Lynton, Valley of the Rocks. Onmogelijk mooie gratis lokatie, zie foto's. Nog even praatje gemaakt met buurman, op dit afgelegen punt eigenaar van tearoompje voor de toeristen. No problem, everybody stays the night, the b#st@rds from the council controleren toch not after 4pm want lazy corrupte ambtenaren zonder arbeidsethos. Als ik het goed begrepen heb tenminste. About 150 wild goats hier, stuk of 10 wild horses, niet schrikken als ze vannacht langs de camper schurken. Castrate them myself.
Om 22 uur de kinderen nog even de camper uitgejaagd om sterren te kijken, aardedonker en heldere hemel. Het was afgekoeld tot een bittere 10 graden boven nul, windstil dus de heldinnen liepen na zo'n 40 seconden te klappertanden alsof Groenland om de hoek lag. Veel hebben ze er, tot mijn teleurstelling, dan ook niet van gezien. Alleen Roos heeft even met de verrekijker in de hemel staan staren om zich te verbazen over het onafzienbare aantals stipjes aan het firmanent.
Vanochtend nog even rond de bult gewandeld met Lilian en zonder kinderen, gezwaaid naar Wales - ligt aan de overkant van het estuarium. Bram nader kennis gemaakt met enkele bokken - die, ook al zijn ze getagd, wel degelijk wild zijn. Paard vannacht tijdens plasuitstapje alleen maar gehoord, geen gezien.
En route. Binnendoor naar Bristol, lijkt om maar is kortste weg. Herfst nam toe, in Somerset echt geweldige kleuren gezien, wat je beeld is bij New England in de herfst (voor hen die ooit een boek van John Irving gelezen hebben) komt overeen met de dichtbeboste noordkant van Devon en Somerset. Het weer was tot een uur of drie fraai.
Op gezellig autobaanrustpunt KFC-debuut (KFC = Kentucky Fried Chicken, voor degenen onder ons die de afgelopen jaren pas onder hun steen uit zijn gekropen) gemaakt met een Discount Bucket van 14 pond. De vier minuscule zakjes met iets dat voor patat moest doorgaan maar waarvoor werkelijk de meest luizige eigenheimer zich rot zou schamen waren de treurigste excuses voor frites die ik ooit gezien heb.
De southern fried chicken was, Amerikaans als je mag verwachten, vooral veel. maar ook best eetbaar. Ik zal er niet voor omrijden maar KFC kip is te verteren.
Soit. Naar Chertsey, met bovenbeschreven fileleed als voorafje. Mooie camping, strontmazzel dat ik voor de zekerheid maar had geboekt hier (had ik nergens anders gedaan, soms zit het mee) want camping afgeladen vol.
De hevige regen die London voor ons in petto had als welkomstgeschenk is inmiddels gestopt; vannacht zou het droog moeten blijven en morgen wordt het (natuurlijk) een mooie dag. Om 10.09 trein naar London; 11.05 aankomst Waterloo Station, let the Games begin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten