Thuis uit Cornwall. Gemengde gevoelens

Het is uiteindelijk een vakantie met gemengde gevoelens geworden. Toen we weggingen  was ma, Lilians moeder, fysiek ziek. Ze verblijft alweer een hele tijd in een verpleeghuis; ze is zichzelf verloren in de laatste jaren, tot verdriet van haar dochters, schoonzoons en kleinkinderen. Het gemis van de warme, altijd onophoudelijk bezorgde en eeuwig met koffie, snoep, spercieboontjes en zakdoekjes redderende oma voelt iedereen in onze familie al een hele poos. Niemand kent oma zoals wij en dat is de oma van de vakanties, de oma die voor opa zorgde en de oma die zó eigenwijs was dat ze een eigen vermelding in de Dikke van Dale heeft. Onder Eigenwijs staat een klein portretfotootje van Mini Tacke - trouwens een slechte foto want ze wou er nooit op. Ze staat nu vast ruzie te maken met prinses Juliana bij het aanrecht in de hemel dat de koffie voor Pa eerder gezet moet dan die voor Bernhard.

Zoals de verstandige lezer begrijpt, oma Mini heeft opa Jan (al precies) tien maanden na zijn overlijden opgezocht. We hebben dit eind van afgelopen week gehoord en in goed overleg met de rest van de familie besloten onze vakantie zoals gepland te laten verlopen. De geest van pa en ma waarde rond: vakantie is belangrijk, tijd met je gezin besteden geeft energie voor de rest van het jaar. Daarnaast hoorden we in de verte ma mopperen dat we  - als we dan toch al al zo verschrikkelijk ver weg moesten gaan - we die arme kinderen toch niet hals-over-kop de halve wereld over moesten slepen, daar komen alleen maar ongelukken van.

De kinderen begrepen dit allen, ook Charlotte -wiens herinneringen aan Ma in goede doen toch alweer zouden moeten vervagen (mooi niet)-, en onderschreven dit. Ze hebben dagelijks geinformeerd of we nog gebeld hadden en we hebben ze steeds bijgepraat over de gesprekken met de familie. Georges - een speciale vermelding is op zijn plaats, de rust en het kalme vertrouwen waarmee je overlegt is een compliment waard.

De laatste dagen van de reis dan nu. Chertsey, waterig stadje met gepaste waterige start; lange wandeling naar station, door de mist -  trein naar Weybridge, overstappen. Gebruikelijke slappe koffie mits uitgevoerd als cappucino best te drinken; dit keer in klein koffiestandje geproduceerd door zeer aardige maar ook buitengewoon trage mevrouw die er beslist voor zorgt dat mensen regelmatig de trein missen. Iets - Up - Thames, Addlestone,  LONDON.

Waterloo Station. Groot, druk, Utrecht Centraal maal 2 en dan op 1 verdieping - en godweet wat eronder ligt, heb me niet verdiept in de blijkbaar vrij uitgebreide infrastructuur van de ondergrondse vervoersmogelijkheden in London.. Te voet de stad in, weer klaarde al mooi op (natuurlijk).  Hele dag droog, wel regen op weg naar Waterloo 's avonds en van station Chertsey naar camping; genoeg Engels weer om aardig nat van te worden. Tot zover Erwin Krol.

Blijkbaar willen de tories snoepen van de ziekenfondspot. Er waren, ook al weet ik dat Britten dol zijn op demonstreren, wel erg veel mensen afgekomen op de landelijke protestmars tegen de beziuinigingen op de NHS  (National Health Service). Ons dagje London werd dan ook aardig omlijst door toeterende, op fluitjes blazende, vreemd uitgedoste, in-de-weg lopende, rotzooi achterlatende en door allerlei organisaties opgezweepte leuzen scanderende Labour aanhangers. De diverse organisaties waren de Stoke-On-Trent henfarmers, G&L (potjepootje) Association, ATO (vertederend, All Tory's Out) en de GaMuPeCo (Gay Musical Performer's Community) - kom ik nog op terug -  hoewel ik die laatste organisatie mogelijk zelf bedacht heb ter verfraaing van dit stukje.

Prachtige stad, ruim, erg druk. Voorjaar in Parijs met echtgenote gedaan; was niet half zo druk als London. Ik ben er nog niet precies uit wat ik van London vind. Mooi, beetje kitsch, errug druk, sfeervol, voor mijn gevoel ineens veel lompe Britten; waar ik alleen beleefdheid en omzichtigheid gewend was. in London doen ze niet moeilijk en lopen net zo makkelijk negenjarige prematuurtjes om - as ze an me dochter komme, komme ze an meij. En mooi niet omkijken als je HEY!!!! roept, lafaards.

Zotten zat, lawaai, onzin (M&M store, drie (!) verdiepingen, need I say more?), hier en daar een decoratief neergevlijde zwerver - in Parijs hebben ze er overigens vééééél meer. Beetje vermoeiende stad. De monumenten zijn er plenty, de inderdaad ook volgens de Bobbies wel erg grote demonstratie drukt echter zijn stempel op de sfeer.  En nou ik ze noem, die Juuten. Ik heb, eerlijk waar, nog nooit in mijn leven zo veel, zo nadrukkelijk aanwezige en zo luidruchtige politie-people meegemaakt als op 20 oktober 2012 in London. Volgens lij hebben ze er nogal wat over van de Olympische Spelen en weten ze niet goed wat ermee aan te vangen. We liepen zo om vijf uur, kort na het officiële einde van de demonstraties. langs een rij van wel tien bussen vol afgepeigerde politieagenten. Ondertussen kwamen de busjes ME met zwaailicht en sirene aan alle kanten op twee wielen door de bocht gieren. Nieuwe boeven gesignaleerd rond de (vele) McDonalds-verstigingen. We won't work if you won't pay roepen zwartgeklede gemaskerde hoodies.Beetje grimmig maar met zoveel agenten op zak weet London wel raad (zie foto's).

Nee, gezellig was het niet echt. Ietwat bizar is het fenomeen dat fanatieke protesteerders uit de parade stappen en even ophouden met boos zijn, bij het HardRock Cafe (waar men mij kent en blij is mij te zien) naast je een Pint nuttigt en even later weer terug transformeert naar boze Labour-aanhanger. 

Nog even naar Oxford Street - tja, daar ligt een grote Primark, er waren nog wat ponden over- en daarna eten in SoHo. At  The Giraffe, Thank you, pre-play (even if you doewie not have kaartjes for a vorstelling)  arrangements especially for cheap Dutch Bastards with ridicioulous amounts of Kids. En daar heb je'm: Ons Prominente Erelid van de GaMuPeCo! Onwaarschijnlijk trotse nicht maatje net-iets-groter-dan-van-Velzen loopt met een door trainersteam Schwarzenegger / Armstrong opgepompt ego door het restaurant te paraderen - en eerlijk is eerlijk, af en toe zette hij ook nog ergens iets op een tafel.

Terug door het Theatre district, be-lache-lijk druk. Naar Waterloo terug, hier en daar mooi avondfotootje. Trein terug vinden wat gedoe maar ook geen echte ramp; alleen de wandeling van Chertsey Central naar Chertsey Camping was wat lang. Om 22 uur terug, om 2210 licht uit iedereen kapotski en slaapski.

Dus gaan we vandaag terug naar Nederland. Tip 1: Advies voor de Englandvaarders onder U: soms is een dagretour met de trein aanzienlijk goedkoper dan een enkele reis (?) en niemand kan je verplichten om een dagretour ook allebei de kanten op te bereizen.

Het scheelde niet genoeg; uiteindelijk hebben we dus de boot van Dover naar Duinkerke genomen. Tip 2: de diesel is in Groot-Brittanie veel duurder, zeker ten opzichte van Franse pompstations. Zorg er echter dan wel voor dat u zeker weet dat er een pomp op  uw (snel)weg ligt; de Franse Pompen liggen er net buiten en in Belgie valt u dan ook op zo'n vijf kilometer (na 35 kilometer "we redden het wel / we redden het niet") voor de eerste pomp stil., Na drie kwartier tot een uur wordt u door een overigens buitengewoon vriendelijke lokale dépannage-desperado op weg geholpen.

Omdat het warm, licht en droog was betrof hetr een in deze vakantie welkome kleine tegenslag. Om 20 uur waren we te Sittard, om 21 uur 30 was de camper leeg, Roos opgezouten en Miré van de broodnodige I Lof London stof voorzien.

Tismaardatjetweet. Benthuis, alles heel, 2300 kilometer. Truste.

Chertsey

Vakantie is een ontspannende en bevrijdende gebeurtenis in je leven, een moment van onthaasting en vertraging. Genieten van het leven in een lager tempo dan gebruikelijk, zonder de eeuwige onrust traag meanderen van het ene naar het andere geluksmoment.

Moet je eens proberen op de randweg M4 rond London op vrijdagmiddag. Tjezus. Dacht dak wel wat file gezien had in mijn  twaalf jaar op-en-neer naar Eindhoven City, inclusief aanleg nieuwe randweg en spitsstroken. Twee keer acht banen vol verkeer, kruisend met meerdere andere, even brede en even volle M-snelwegen waarop we over de laatste 8 van de 290 kilometer ruim een uur deden. Stoppen. Stilstaan. Koppeling. Tien meter. Stoppen. Enfin, u begrijpt mijn punt.

En dat na de voorbije twee dagen vol met mooie uitzichten, fraai weer (kan er niks aan doen, alleen 's nachts wat regen) en vriendelijke rustige plattelandsbevolking. Wát een rielekst volkje, die Cornish / Devons / Somersetters. Alleen al van het woord Somerset, waar we vanochtend doorheen reden vanuit Devon naar London, krijg ik onweerstaanbaar vakantiezin.

Tintagel. Daar hadden we voor het laatst WIFI. 's Ochtends. voor vertrek, nog even door het dorp gewandeld. Winkelen in zweefteef-wierookwinkels met beeldjes van paarse draken, ware grootte replica's van Excalibur (het zwaard van Arthur, dat'ie uit de steen trok, voor de geschiedkundig uitgedaagden onder u), ridderoutfits in diverse maten en kwaliteiten, sierkeien, schelpen die alleen maar geimporteerd uit Hawaii konden zijn, herderswandelstokken, mokken / vlaggetjes / ansichtkaarten / stickers / awel, u begrijpt waar ik naar toe wil. Toeristentroep dus.

In mijn uppie nog wandeling gemaakt naar het kerkje, dat boven op een heuvel buiten het dorp rustig aan 1400 jaar oud ligt te wezen. Foto's gemaakt op kerkhof en van interieur, mooie wolken zorgen voor unheimisch sweertje. Vervolg langs eiland-ruine (waarin Arthur's ronde tafel zou hebben gestaan, vandaar de riddertroep in de lokale bazaars) met rotsformaties, erg mooi. Door groene tunnels terug, moe, modderig en blij. Licht hijgend en veel lui zweet.

Op naar Lynton, Valley of the Rocks. Onmogelijk mooie gratis lokatie, zie foto's. Nog even praatje gemaakt met buurman, op dit afgelegen punt eigenaar van tearoompje voor de toeristen. No problem, everybody stays the night, the b#st@rds from the council controleren toch not after 4pm want lazy corrupte ambtenaren zonder arbeidsethos. Als ik het goed begrepen heb tenminste. About 150 wild goats hier, stuk of 10 wild horses, niet schrikken als ze vannacht langs de camper schurken. Castrate them myself.

Om 22 uur de kinderen nog even de camper uitgejaagd om sterren te kijken, aardedonker en heldere hemel. Het was afgekoeld tot een bittere 10 graden boven nul, windstil dus de heldinnen liepen na zo'n 40 seconden te klappertanden alsof Groenland om de hoek lag. Veel hebben ze er, tot mijn teleurstelling, dan ook niet van gezien. Alleen Roos heeft even met de verrekijker in de hemel staan staren om zich te verbazen over het onafzienbare aantals stipjes aan het firmanent.

Vanochtend nog even rond de bult gewandeld met Lilian en zonder kinderen, gezwaaid naar Wales - ligt aan de overkant van het estuarium. Bram nader kennis gemaakt met enkele bokken - die, ook al zijn ze getagd, wel degelijk wild zijn. Paard vannacht tijdens plasuitstapje alleen maar gehoord, geen gezien.

En route. Binnendoor naar Bristol, lijkt om maar is kortste weg. Herfst nam toe, in Somerset echt geweldige kleuren gezien, wat je beeld is bij New England in de herfst (voor hen die ooit een boek van John Irving gelezen hebben) komt overeen met de dichtbeboste noordkant van Devon en Somerset. Het weer was tot een uur of drie fraai.

Op gezellig autobaanrustpunt KFC-debuut (KFC = Kentucky Fried Chicken, voor degenen onder ons die de afgelopen jaren pas onder hun steen uit zijn gekropen) gemaakt met een Discount Bucket van 14 pond. De vier minuscule zakjes met iets dat voor patat moest doorgaan maar waarvoor werkelijk de meest luizige eigenheimer zich rot zou schamen waren de treurigste excuses voor frites die ik ooit gezien heb.

De southern fried chicken was, Amerikaans als je mag verwachten, vooral veel. maar ook best eetbaar. Ik zal er niet voor omrijden maar KFC kip is te verteren.

Soit. Naar Chertsey, met bovenbeschreven fileleed als voorafje. Mooie camping, strontmazzel dat ik voor de zekerheid maar had geboekt hier (had ik nergens anders gedaan, soms zit het mee) want camping afgeladen vol.

De hevige regen die London voor ons in petto had als welkomstgeschenk is inmiddels gestopt; vannacht zou het droog moeten blijven en morgen wordt het (natuurlijk) een mooie dag. Om 10.09 trein naar London; 11.05 aankomst Waterloo Station, let the Games begin.

Tintagel, King Arthur's Castle

Zojuist stukjes zitten kijken van Obama -Romney vannacht. Obama beetje teruggekomen, mooi.

We hebben dus WIFI. De wereld gaat niet volledig aan ons voorbij. Het weer is een interessant item en Google Maps - hoe hebben we ooit zonder gekund. Facebook is ook leuk om te lezen, bedankt voor alle reacties.

Ik begrijp niet waar jullie allemaal blijven, trouwens. Engeland is een paradijs. Wales was leuk, woest en onherbergzaam, van Schotland begrijp ik van Roos dat het Wales met meer kastelen en meren (sorry, Loch's) is.

Maar Engeland is lieflijk, ademt eeuwen geschiedenis - en niet alleen maar saaie geschiedenis, ook gewoon ouderdom. De wegen zijn zo oud dat ze twee meter onder het maaiveld liggen. De huizen zijn cottages, allemaal met een eigen identiteit; sommige straten hebben geen adressen maar elk huis in Cornwall en volgens mij heel zuidwest Engeland heeft zijn eigen naam, zodat je brief gestuurd wordt naar South Meadow Cottage, Looe, Cornwall, UK.

De rustige beschaving van het grootste deel van de bevolking is prettig en bij momenten indrukwekkend. Met veel geduld, beleefde handgebaren in het verkeer, oprechte verrukking over het feit dat je helemaal hier naar toe bent gekomen en onwaarschijnlijke spontane behulpzaamheid weet de lokale bevolkjing je volledig in te palmen. De hier en daar de kop opstekende London (of andere Engelse Randstad) white trash die luidkeels bellend, schunnigheden debiterend en ongepast ontkleed door het waardige Cornwall heenrauzen zijn te gering in aantal (in dit seizoen in ieder geval, lees vooral verder) om aanstoot aan te nemen of last van te hebben.

Om jullie een beetje te pesten, klein overzicht van het weer in de voorbije dagen. Opvallend is overigens het gebrek aan herfst hier; de bladeren zijn hier echt nog allemaal groen, in tegenstelling tot bij ons thuis en Miden-Engeland, eerder deze week. Dover: fraaie ochtend, mooie rit met hier en daar wat korte buitjes en uiteindelijk in Exmouth nog uurtje buiten in de zon gezeten. Exmouth naar Marazion (zeg maraZIon) en verblijf daar: droog, 's nachts sfeervol buitje, overdag blauw met mooie foto-wolken, 15 graden. Sennen Cove: 15 graden, strakblauwe wandeling naar Lands End, op de terugweg opnieuw wat decoratieve wolken voor het dramatische effect. Vandaag Sennen naar st. Ives, Newquai en nu dus Tintagel: blauw, blauw, mooie wolken, bewolkt, wind neemt nu (19 uur hier, 20 uur NL tijd) wel flink toe. Camper staat te schudden. Oudste twee meiden net de deur uit, op jacht naar hier alomtegenwoordige surfdudes. Hoop dat ze niet van een klif afwaaien of erger, dat zo'n oudere jongere hippie serieuze belangstelling toont.

Dat surfen, daar moeten we het even over hebben. Ik dacht van te voren dat het vast een beetje opgeklopt gedoe was maar er is hier, eerlijk waar, sprake van een heuse surfcultuur. Als je de golven bij St. Ives ziet, waar de Atlantische oceaan na 8000 km niks op de snel stijgende kust van Cornwall daveren, begin je het te begrijpen. In Newquai, waar we vanmiddag waren, zijn de golven in de ruime baai majestueus. Vrij rustig, eb aan het worden; golven maar zo'n meter of drie hoog. Aflandige wind dus de schuimkoppen worden van de golf geblazen waardoor je een soort van vage mistspray krijgt die je altijd in de waterval-schilderijen van Bob Ross, God hebbe zijn ziel, zag.

Bruingebrande blonde dan wel "ginger" patsers maar ook iets te langharige semibejaarde aternatievelingen, overmatig getatoueerde bitchy chicks met hairextensions, allen ouder dan 30 want geen vakantie dus de echte boyz zijn, tot grote spijt van Matilde en Roos, afwezig vanwege studie. Wel gezien, echt waar, ik verzin dit niet zou Sylvia Witteman zeggen, twee Duitse surfpubers (Must Ihr nicht zur Schule, verdammt noch ein mal?) die overgooiertje speelden met een neopreen bom die floot als je hem hard genoeg gooide. Waarschijnlijk aan ze verkocht door een oude Brit met groot gevoel voor ironie - des te sterker omdat ze zelf de beeldspraak en humor (Duitsers, immers - ik mag het zeggen) niet in zullen hebben gezien.

Sennen Cove was het advies van een collega (Jan Kuijpers, bedankt). Op internet waren er vergelijkbare suggesties; je kan er, mits low profile, zeker buiten het seizoen, grijs kamperen. Kaartje kopen op de parkeerplaats van de haven en vergeten weg te gaan aan het einde van de dag. Drie pond vijftig, klaar. Overigens, dan blijkt echt het verschil tussen camper en caravan; het parkeerplaatsje lag onderaan een helling van 17% (het enige getal dat klopt in deze zin) en met een doorgang van hooguit 70 centimeter - op twee wielen met 53 km/u precies aan te rijden in een hoek van 42 graden.

Land's End, gisteren bedwongen, is prachtig. We zien wel de lelijke commerciele kant van dit gebied, in het hoogseizoen moet het hier een soort van hels paradijs zijn. De omgeving is schitterend maar de dorpen zijn nauwelijks toegankelijk, steile hellingen en geweldig mooie smalle straatjes, nu prachtig maar bij drukte flessehalzen zonder oplossing. Vanochtend kwartier achter kudde koeien gezeten tussen Sennen en St. Ives, geen probleem; 500 meter afgelegd in die tijd. In de zomer echter zie ik de drama's op de lokale wegen voor me. De park+ride voor St. Ives is 8 mijl verderop; in het hoogseizoen is het dorp volstrekt onbereikbaar.

Newquai: Valkenburg maal 10 aan de zee. Maar dan maal 10 in de foutheidsvorm. Nu leuk en rustig surfdude sfeertje, in de zomer dé plek om nieuwe afleveringen van Strand, Zand en Kotsen zoveelt je Kant  (rijmt) op te nemen. Zon, Zee, Zuipen en ZOA. Bier, Borsten, Barfen. Shooters 3 pounds, 10 for 25 pounds (niet verzonnen). Sex, Sunburn, Shooters and Struggling to stay upright. You are entering a non-alcoholic area staat bij de uitgang van elk (!) terras.

Moest er maar weer eens mee ophouden, moet nog foto's checken en uploaden.

Waarschijnlijk vrijdag weer rapport vanuit Chertsey (zoek maar op); morgen zeer zwart kamperen in Lynton (zoek maar op), in de heuvels, ver van alles, hoop op heldere avond om sterren te kijken. Kusje vanuit Tintagel (zoek maar op).

Cornwall en alle omzwervingen ernaartoe

Maandag 15 oktober 2012. Emma is vandaag 13 jaar oud geworden. Gisteren heeft ze met haar zusjes, moeder en Roos de Primark in Exeter geplunderd, vandaag nog snoep, bodyshopgedoe en nagelstudio kado gekregen.

Bij het begin beginnen. Vrijdagochtend, 10 uur. waterpomp van gehuurde camper defect - nee niet die van de motor, gezegende heiligen, maar de pomp die het water in de leefcabinbe (reispod) rondplempt. Nieuwe pomp, want oude camper, 120 euro, hatseflats. Ingebouwd door your's truly, schaam ik me niks voor.

Met slechts een half uurtje vertraging op de vertrektijd die ik als meest optimistische in mijn achterhoofd had (ik reis met 5 vrouwen, nooit zeggen hoe laat je weg wilt) op naar Duinkerke. Luidruchtige zuiperd, die camper - zou de verhuurder mij kennen? Wel goed sturend, soepel en degelijker gebouwd dan alle andere hiervoor; Knaus is de naam van de opbouw, mocht je ambities hebben zelf zo'n ding te willen gaan kopen of huren.

Vermogen? mwaa, bergop met 60 kan gerust. Soms even wat langzamer; tegenwind. Want oude camper. Prettig dat we geen bergbestemming hebben. Zou niet te doen zijn; dan zou hij trouwens nog wel meer dan 1 op 7,5 gaan gebruiken. Gelukkig is de diesel in Engeland van alle Europese landen op één na het duurst.

Desondanks, zeventien uur dertig, op het gemak, downtown Dunkerque. Tanken - wat Franse commissies gedaan bij de Leclerc en op naar de terminal van DFDS voor de overtocht. Afvaart 20 uur, aankomst Dover 21 uur 15 na twee uur varen inclusief voornoemde tegenwind.

Meteen na de docks verlaten te hebben - na overigens twee interessante douane-events; Roos moest eigenlijk een briefje van papa en mama hebben waarop stond dat wiuj haar niet gaan verkopen voor 12 geiten en Bram, peperduur gevaccineerd en ontwormd om maar mee te mogen werd volsterkt genegeerd bij de grenscontroles. O ja zin afmaken; meteen na enz enz tweede links in Dover, mooie boulevard aan het kiezelstrand waar campers gedoogd worden - gratis. Met gratis fraai uitzicht, park met banken, overkappingen enzovoorts.

Eerste nacht in camper is altijd knudde; slaan met armen en benen tegen het plafond van de huif, smalle bedjes op onmogelijke plaatsen die door Olympische atleten maar moeizaam te bevechten zijn. Ritme vinden; manden met kleding her en der die eindeloos heen en weer worden geschoven - immers overdag is er ander ruimte in gebruik dan 's avonds - en een smal gangpad waarin je elkaar niet kunt passeren - behalve als iemand half over de tafel kruipend met één been in de gootsteen via het dakluik (dat overigens dichtgekit is, want oude camper) het mobiele pand verlaat.

De sleutels zijn een verhaal op zich. Rondom zijn er benzinetank, bestuurdersdeur, watervulpunt, kast, kast, luik gas, deur lifepod, inbraakbeveiliging lifepoddeur, passagiersdeur. Binnen zitten kluisje, afsluitbare kast, contactsleutelgat. En ze hebben echt ALLEMAAL een andere sleutel, want oude camper. Gelukkig zijn ze genummerd, wat vooral in het donker handig is.

Op dag 1 (uitgaande van vertrek=dag0) zijn we naar Stonehenge gereden voor picknick en door naar Exmouth voor overnachting. Stonehenge: overschatte toeristenuitmelkerij waarvoor ik gelukkig door mijn Duitse vriend UDO23 was gewaarschuwd (Bitte durchfahren, genau hinter parkplatz frei campen, ohne eintritt zu zahlen auch gut alles zu zehen) wofur vielen Dank, UDO. Op de freiplatz was de sfeer iets te opperbest, met groepje Engelse campers die wij gewoon kampers zouden noemen, loeiharde muziek, behendig tussen het willekeurig in het landschap ge-etaleerde vuilnis slalommende viezige kleuters en nog-meer-dan-gebruikelijk getatoueerde mannen en licht obese vrouwen, overigens ook ruimhartig van decoratie en lichaamsgeur voorzien. Dat sfeertje dus. Na de camper met alle zestien verschillende sloten vergrendeld te hebben - wat is een mens zonder vooroordelen - naar de bekende rotsblokken gewandeld, Die overigens in de jaren 50 met grote hijskranen op elkaar gelegd zijn zoalas men dacht dat de bedoeling moet zijn geweest. Ook Britten zijn niet vies van het commercieel maximaal uitbuiten van een formidabel stuk geschiedvervalsing. Zie ook onder "Valkenburg".

Tja het wordt een lang verhaal maar dat moet dan maar, geen wifi want immers oude camper. O nee dat heeft er er niets mee te maken. Exmouth is een klein wat suffig vissersplaatsje aan de monding van de Exe, die natuurlijk ook door Exeter stroomt - maar daarover later meer. Het is geweldig dat dingen soms echt zo simpel zijn als wordt gesuggereerd op internet; geruchten gelezen over een parkeerplaats aan de haven, waar je bij de visboer een paar pond neertelt en je vervolgens min of meer legaal mag vertoeven. Nou zo is het dus precies.

Koude nacht, vroeg wakker, opgestaan met hond langs baai gelopen. Foto's. Mag niet mopperen.

Naar Exeter, 's zondags winkels open; Primark.  Need I say more? Met 5 vrouwen het goedkoopste, meest trendy en grootste modewarenhuis van het Verenigd Koninkrijk. Laten we het erop houden dat de arme camper op de terugweg nog wel iets langzamer zal gaan dan op de heenweg, gezien de toegenomen belading. Er is nu overigens ook geen plaats meer om het mobiele pand op welke wijze dan ook te verlaten.

Terug bij camper: bon. In de negen minuten tussen het moment van aflopen eerste bonnetje (niet genoeg kleingeld) en het plaatsen van het tweede bonnetje (dat te laat was omdat de kooplustige dames wel inmiddels door pa gewisseld geld maar geen van de zestien sleutels naar de camper had meegenomen) had een blauwe frik, een parkplatzgestapo, basil fawlty bonnenschrijver, smerige niet goedgekeurde neppolitie-agent, dienstkloppende dictator van een impotente parkeerplaatsportentaat, een bon van 60 pond - na 14 dagen niet betaald? dan 100 pond- in een misselijk rood zelfklevend zakje op onze campert achtergelaten. Zijn avonddienstcollega, die later langskwam, was een aardige vent die van een andere regio kwam (I'm from Plymouth mate, we're not that childish) kon niets voor me doen maar moedigde me aan om door te vragen. Toen ik eindelijk de hint begreep (blond, limburger, man) vroeg ik hoe het met zo'n bon afliep wanneer ik naar Nederland terugging.. Hij vertelde dat bonnen binnen drie, maximaal 6 maanden aan de voertuigverantwoordelijke moeten worden aangeboden. Met een bon voor een in Nederland verhuurde camper, zou de verwerking, gezien hun administratieve achterstand, mogelijk meer dan 2 jaar (!) kosten. Maar dat heb ik niet van hem.

Exeter-Cornwall, nog best een eind. Lilian voor het eerst links rijden, toch hebben we niets van belang geraakt. Wel wandelnieren omdat de katteogen op het midden van de weg blijkbaar echt allemaal overreden moesten worden.

Staan nu dus op echte camping met echte douches en echte geul in grasveld - geen traction control want oude camper. WIFI! En natuurlijk, vandaag wandeling naar Mount Saint Michael gemaakt. Natuurlijk ernstig touristisch vervuilde bestemming maar in het Britse eilandenrijk is de laatste week van oktober pas herfstvakantie, dus alles is nog open nu en overal is geen kip te bekennen. En het weer werkt ook nog mee, wat wil je nog meer. Iedereen is aan het zwemmen in het subtropisch zwemparadijs van deze camping (zeg tien bij vijf meter, 1 meter 25 diep en de golven moet je zelf maken).

Nou de foto's nog even uploaden.

weet niet wanneer we weer wifi hebben; morgen Sennen's Cove en wildkamperen op Land's End. Er is nog storm voorspeld ook, wat wil je nog meer...

Nog een dikke week voor Cornwall

Snot neemt af, stemming neemt toe. Matilde proefwerkweek, vertrekt bijna naar Praag en komt een paar uur voordat we vertrekken terug.

Bert, de vriend van mijn zus Femke, vertelde dat london hem zo goed bevallen was. Dat gaf de doorslag; camping geboekt in Chertsey, zuidwestelijk van London, uurtje met de trein tot Waterloo Station. Op de laatste zaterdag wandelen we over Picadilly Circus; nog nooit in London stad geweest. Kinderen zijn erg blij hiermee, vragen al vanaf begin of we naar de grootste stad van Europa gaan.

De langetermijn weersverwachting voor Cornwall is gunstig, weinig regen en temperaturen van 12 tot 16 graden verwacht. Voor het weekend bij London nog beter; strakke lucht verwacht - met echter bijpassende temperaturen voor oktober, 's nachts rond het vriespunt. Toch de Zibro maar even meenemen in de camper.

De laatste jaren worden de vakanties steeds belangrijker voor me. Ik zie er steeds meer naar uit, vooral nu we onze ideale vakantievorm lijken te hebben gevonden; met de camper heb je een groot gevoel van vrijheid, je kunt veel van de omgeving zien. Ik vind het een avontuurlijke vorm van vakantie; een deel kun je voorbereiden zodat je reis structuur heeft en een deel kun je je overgeven aan de omgeving en wel zien waar je terecht komt.

Daarnaast is het een intieme bezigheid voor het gezin. Je moet er in een kleine ruimte wat van maken. Het vinden van compromissen, zodat ieder het naar zijn zin heeft maakt het een verbindende activiteit. Waar thuis op de bank de een zit te whatsappen en de ander te tweeten, terwijl ik - eerlijk is eerlijk- met de laptop op schoot TV zit te kijken, zit je in de camper met beperkingen. TV zit er soms in, ontvangst knudde. Wild kamperen betekent: geen WIFI, o ramp der rampen. Accu's raken leeg; een camper heeft vaak niet meer dan 1 of 2 stopcontacten - PAPA MIJNIPHONE (16) / PAD (12) / NINTENDO-DS (9) IS LEEEEEEG!!!!.  (volgorde van leeftijd). Roos, onze gastdochter die opnieuw zal bijdragen aan de onwaarschijnlijke stijging van de lokale oestrogeenspiegel waar we ook verschijnen, heeft vooral last van het feit dat ze geen plek heeft om haar föhn /stijltang/ epilady gelijktijdig te kunnen gebruiken.

Liefst niet te veel gebruik maken van het kleine pleetje, zit snel vol - dus plassen voordat we wegrijden. Poepen op de camperdoos betekent dat je 'm ook moet leegmaken, een geliefde bezigheid. Is trouwens holle afspraak, ik moet het toch altijd doen.

Anderzijds heeft camper-en niet de echte nadelen van het kamperen met tent. Het is een betrekkelijk luxe omgeving, goede zit- en slaapplaatsen. Je kunt douchen in de camper, je hoeft niet midden in de nacht op je blote poten door het gras om te piesen, er is voldoende ruimte voor kleding en recreatiemateriaal. Fietsen achterop om de lokale actieradius te vergroten, opstaan - aankleden - wegrijden; terwijl je boterhammen aan de tafel gesmeerd worden bij 100 km/u. Overdag flikker je onwaarschijnlijke hoeveelheden boodschappen van de lokale Tesco meteen in de camper op de parkeerplaats waar je ook (gezellig!) kan picknicken.  's Avonds na het eten - koken gaat best goed, voldoende werkruimte en altijd stromend warm en koud water - is het bier en de rosé koud, allemaal moe en best vroeg te bed. Actieve dagen met geruststellende regelmaat.