Mijn onverwoestbare vertrouwen in de mensheid heeft de afgelopen tijd een tikje opgelopen. Alle grote ellende van de afgelopen 30 jaar heb ik altijd optimistisch kunnen duiden. Nee hoor, we verzinnen er wel wat op - het menselijk vernuft lost de lopende zaken heus op.
Zo heb ik het gat in de ozonlaag zien ontstaan en verdwijnen, zure regen op mijn mik gekregen en weer ontzuurd zien worden. Chernobyl ontplofte, de Muur viel en de Sowjet-Unie implodeerde. Ik heb Margaret Thatcher, Ronald Reagan, Jörg Haider, Hans Janmaat en Bush Junior de revue zien passeren. Allemaal gekomen, hoop lawaai gemaakt, allemaal nu morsdood. Doei. O nee, Bush Junior is niet dood. Jammer. Voor de continuïteit in dit stukje, natuurlijk.
De energiecrisis is nog in volle gang, maar de gloeilamp is al vervangen en steenkool verdwijnt aan de horizon - leve de zonnepanelen & windmolenparken. Diesel verliest elke dag verder terrein - ik weet niet eens meer of ik mijn Fiat'je nog moet inruilen voor een nieuwe diesel of dat ik op Jesse Klaver's Modesto Electric Average moet wachten.
Ik heb Boney M. overleefd; kind van de Seventies immers. Maar ook, wellicht veel erger, Milli Vanilli. UB40. Rick Astley. Falco. Europe. Maar toch vooral Milli Vanilli. En dat zijn nog alleen maar de Eighties. Daar ben ik trots op, dat ik daar overheen gekomen ben. Zonder enige vorm van councelling. Beetje drugs, dat wel. Maar wat wil je ook. Nu evenwel maak ik tijden mee die ik niet voor mogelijk had gehouden. Mijn geliefde Verenigd Koninkrijk dreigt de Europese Unie te verlaten. Het is alsof je verstandige oom, de enige die naar de universiteit geweest is, na een door een altijd dronken familielid verpeste verjaardag ineens besluit dat hij niet meer mee wil doen met Kerst en Oud Op Nieuw. Je snapt het ergens wel, maar je hoopt dat het niet zo'n vaart zal lopen.
In de Verenigde Staten, het land van de onbegrensde halvegaren, hebben ze, in een baldadige bui van volslagen verstandsverbijstering, een paranoïde malloot tot president gekozen. Na acht jaar Obama - beschaving, terughoudendheid, eloquentie en intellectuele vastberadenheid -waren de Rednecks het zat. Zo kon het niet langer. Er moest wat gebeuren. Dus kozen ze een megalomane, psychopatische vastgoedmaffioso tot machtigste man ter wereld. Je kan zeggen wat je wil, je verveelt je nooit met die lui. Es zien wat de komende jaren brengen, qua vooruitgang en beschaving.
Waar wilde ik eigenlijk naartoe, ook al weer? Niet naar Amerika voorlopig, in ieder geval. Goed. Het is bijna maart. Ik moest gisteren even naar de winkel. Zonder jas liep ik in het waterige zonnetje te mijmeren dat de lente er aan komt. Een wat dronken vliegende hommel kwam, als om de gedachte te ondersteunen, even op de mouw van mijn rode vest zitten. Iets te vroeg opgestaan, denk ik.
Voorjaar. De camper, onze Polly Dipsie, is nog op vakantie in Duitsland. Op een onwaarschijnlijk afgelegen industrieterrein in Norverich wordt het gezwel boven de cabine, beter bekend als de alkoof, door een gepensioneerde camperklusser gereviseerd. Een kalme, bedachtzame man met eeuwig en altijd een leesbril op, die op zijn ooie dooie de rotte multiplexdelen verwijderd heeft en vrijwel het hele gezwel herbouwt. Hij zit deze week in Fuertoventura - van mijn centen - maar volgende week gaat hij weer verder. De foto's zijn veelbelovend. Nog een paar weken, dan is Polly weer klaar.
Om de zaken nog wat nodeloos ingewikkelder te maken kreeg ik van mijn verzekerings-maatschappij bericht dat ze er mee ophouden. Failliet - toch duur, campers verzekeren, blijkt. Dus moet Polly elders ondergebracht en opnieuw gekeurd. Daarvoor moet ze van Norverich naar Budel. So bloody what, hoor ik u denken - maar wait for it, wil ik daar tegenover stellen. De winterschorsing, die van november tot half april loopt, laat niet toe dat ik van de Nederlandse wegen gebruik maak in die periode. Je betaalt voor een geschorst voertuig namelijk geen wegenbelasting. De boete bij eigenwijzigheid is niet mals: als je wordt gepakt, mag je de niet-betaalde belasting van 76 euro per maand alsnog voldoen. Vermenigvuldigd met een factor drie. Keer het aantal jaren dat de camper in je bezit is.
En gepakt wordt je; ik weet dankzij www.spitsmijden.nl dat Big Brother op de A2 iedere dag - jazeker, iédere dag, mijn kenteken registreert. Dus Polly zal de dans niet ontspringen, mocht ik zo onverstandig zijn om de kortste verbinding tussen twee punten te nemen.
Ik zal dus vanuit Norvenich naar Aken, Luik, Hasselt en Lommel rijden om stiekem achterlangs Nederland te penetreren. Mijn mazzel kennende zul je zien dat ze net die dag bij Budel-Schoot aan het controleren zijn, op dat stukje onverharde Limburgse karresporen van anderhalve kilometer vanaf de grens naar de garage.
Eénmaal in de garage gearriveerd kan een team van deskundigen een verzekeringswaarde komen vaststellen en mag ik premie gaan betalen. Hoe saai wordt dit verhaal, hoor ik u denken? Nou, saai. De APK keuring kan dan namelijk ook gedaan worden. Eigenlijk is dat fout, APK-keuring; APK staat immers voor Algemene Periodieke Keuring. Als je APK-keuring zegt dan zeg je dus eigenlijk Algemene Periodieke Keuring keuring en dat is dubbelop.
Ik denk niet dat de APK problemen op zal leveren, maar ja, je weet het natuurlijk nooit, met de APK. Zo'n APK, dat is altijd weer afwachten. Je kan het voertuig nog zo goed onderhouden hebben, je weet nooit wat ze bij de APK vinden. En ja, dan moet er natuurlijk wat aan gedaan worden, anders wordt hij APK-afgekeurd en dan moet je een herkeuring doen. Nee, het is niet niks, zo'n APK.
Ondertussen hebt u - als u er nog bent, lieve lezer - vast begrepen dat ik me een beetje zit te vervelen. Schrijven leidt af, dan. Tussen de alinea's door evenwel ben ik ook met andere dingen bezig; net nog een leuk filmpje op Facebook gezien van een man die van zijn motor valt. Daarnaast echter staan er een paar tabbladen open met de topografie van Cornwall - daar gaan wij, en nu dus ook dit stukje, naar toe namelijk. Ah, de subtropen, palmbomen, zon, zand en zee. Bijna goed - zon, rotsen en zee. Want inderdaad, als gevolg van de Gulf Stream, heeft de universiteit van Exeter lang geleden vastgesteld dat het klimaat van Cornwall vergelijkbaar is met dat van delen van Mexico en Vietnam.
Minder dan 3 maanden per jaar is de temperatuur er (af en toe...) lager dan 10 graden Celcius, om maar eens wat te noemen. Sneeuw is helemaal bijzonder daar. Het is, heus eerlijk waar, officieel subtropisch klimaat. Daarom vindt je er palmbomen, papegaaiduikers, dolfijnen en walvishaaien. Zeehonden in soorten en maten. Onderstaande foto's zijn niet gemaakt op Mallorca maar in Cornwall.
Cornwall has a temperate Oceanic climate (Köppen climate classification: Cfb) and has the mildest and sunniest climate in the United Kingdom, as a result of its southerly latitude and the influence of the Gulf Stream.(Wikipedia)
During the early spring and summer months, warmer water moves from the Atlantic into the coastal waters of the western UK, encouraging greater marine productivity, particularly in the hotspots such as Cornwall and Scilly. (The Shark Trust, UK)
Eind april, als de voorjaarsvakantie begint, stappen we in Calais op de boot. 's Avonds om 20 uur vertrekken, om 20u30 aankomen na anderhalf uur varen - jaja, tijdverschil dus. We overnachten op de promenade in Dover, wat we eerder deden en goed beviel. De volgende ochtend rijden we door naar Polperro. Daar gaan we een paar dagen blijven, om in de twee weken daarna langzaam naar The Lizard te meanderen. Zin in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten