Inmiddels zondagavond en een boel opgeschoten zijn we niet. Bij vertrek in Sittard bleek de auto van de camper het prima te doen maar dat de onafhankelijke stroomvoorziening van de cabine het niet doet. En daarmee de koelkast niet. En de verlichting. En de Airco. En de waterpomp. Alleen wanneer we aangesloten zijn op 220 volt werkt alles wel dus de schade is beperkt; we kunnen moeilijk tot niet "vrij" kamperen; ook al hebben we dat bij aankomst in Schaffhausen wel gedaan.
Even bij begin. Dat was moeizaam dus; op de parkeerplaats van de Lidl, waar we als rechtgeaarde Hollanders goedkope melk, piepers en pindakaas gescoord hadden (want Zwitserland is duur zeggen ze) bleek dat de camperaccu leeg was. Bij "den Olde Caravan" in Zittert vond men uit dat het bijladen van de accu niet functioneerde. Een oprecht vloekende verhuurder In Venray gesproken hebbende is er besloten de reparatie in Der Schweiz te laten uitvoeren dus zijn we gewoon gaan rijden. Een aangename reis was het deels wel en deels niet. Door massale wegwerkzaamheden (ik schat dat zeker 80 km van de route er snelheidsbeperkingen waren) ontstonden er veel files. Mijn vriendin in het kastje die de weg altijd zo goed weet en nooit zegt: "Oh, hier hadden we eraf gemoeten geloof ik" voorspelde een aankomsttijd van 20.40 uur toen we om 15.00 uur "Den olde caravan" verlieten. Drie kwartier gestopt om te eten, rest gereden; we waren om 23.30 uur bij de inmiddels opgedroogde waterval van Schaffhausen. In het donker door de camper met zaklampjes wroetend iedereen te bed en zo - want stroom doet het niet in Schaffhausen, biedt alleen douches en toilet - maar kost dan ook maar € 15,-- per nacht.
Volgende ochtend naar Winterthur. Niet op de route maar locale "Rimor-dealer" aanwezig die ons niet kon helpen want net zoals in Nederland gaan er in Zwitserland alleen auto's kapot door de week. Werkstatte geschlossen. Wel erg behulpzame Zwitser die ons nog adressen meegaf waar we maandag terechtkunnen. Kein problem, gerne gemacht. Nou had'ie niks gemacht, camper nog steeds stuk maar vooruit. Verder gereden langs de Bodensee. Onverwacht langs enorme campe- boot- en caravandealer annex werkplaats gekomen maar ook hier geen monteur want Wochenende. Mon\ag ab 8 Uhr sind Sie der erste!
Aan het meer, bij een haven, gepickenicked en uitgerust. Prachtig weer, 28 graden, zon. Fohn nog nooit zo nadrukkelijk meegemaakt. Het waait als de hel en het is echt een warme wind, hens Fohn. Camping bij boer in binnenland; uitzicht over het meer, bespottelijk warm. Matilde en Roos in buitententje gebivakkeerd; als roos (en matilde) geslapen. Boer Bere Duur, wel fijne douche. Vanmorgen opgestaan, opgebroken en Matilde en Roos hiken naar de volgende camping, die wel direct aan de Bodensee ligt. Vandaar uit kunnen we dan morgen naar ander gat aan de Bodensee vertrekken, maar dan gat met camperreperateur. Emma, Charlotte en Lilian zijn met de fiets naar het dal gegaan. Ook mooi; pappie en Bram met de camper. Raampje open. Weer warm maar bewolkt.
Schildkrote angelaufen, zegt het wilkomstbord van de Camping. Soep? Nee mag niet van de kinderen. Vriendelijek beheerder wiens tanden wat weghebben van Stonehenge; zowel qua kleur als qua stand. Kein Geld fur ein Bugelchen. Rabat? Ja Bitte. Hier hat man WIFI!.
Zojuist weer beroerde beurt als vader gemaakt door Emma en Charlotte met opblaasboot en al naar de Bodensee te sturen. Ja ja pappa komt zo. Eeenmaal ter plaatse beide spruiten 250 meter uit de kant tegen de Fohn aan aan het worstelen. Ik stond al op het punt om een kayak te pikken die ik op de camping had zien liggen toen Emma met bewonderenswaardige koelbloedigheid en kalmte de boot naar de kant geroeid kreeg. Gloeiend van trost stond pa stilletjes van binnen te juichen dat het qua trauma-niveau gelukkig wel meeviel. Charlotte wel wat onthutst maar geen permanente emotionele schade, geloof ik. Bonus was dat Emma vertelde dat ze blij was zo goed geleerd te hebben hoe te roeien - in Devon, van pappa. Pappa, die zich nog prima de gefrustreerde bozigheid voor de geest kon halen "het lukt niet!!!!! dat dóe ik tóóóóch!!!!"waarmee de betreffende exercitie gepaard ging.
Terwijl ik dit schrijf zijn Matilde en Roos nog onderweg. Het was hemelsbreed niet meer dan een kilometer of 6. De dames nog geholpen met schoenveters strikken; bergschoenen moeten goed zitten. Zijn nu al zeker 4 uur onderweg; vrees dat ze in een kaasfondue gevallen zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten