zondag 31 juli 2011

San Diego Zoo

Idioot vroeg gewekt door buurman met harde muziek op radio - bleek de buitenradio van onze eigen camper, met een eigen gevoelsleven. Hij blijkt van sentimentele Amerikaanse Country te houden, bij voorkeur om zes uur 's ochtends, die hij dan spontaan, ongevraagd en luid begint te spelen.
Met de fiets naar Chula Vista, op de trolley met fiets en al naar San Diego. Trolley hier is wat wij een sneltram zouden noemen.
Vanaf de halte van San Diego Community College fietsend naar Zoo. Niet alleen Beverly Hills heeft Hills, zo weten we na vandaag. Op de eerder al krakkemikkig genoemde fietsen zonder versnellingen nogal een prestatie bij almaar oplopende temperatuur. De  Zoo is voor de liefhebber een feest. Ik ben dol op dierentuinen, vooral vanwege de foto-opportunities - zie dan ook daar -  en deze is een hele mooie. De weersomstandigeheden leggen de basis, het was een echte subtropische dag; wel warm maar met windje dat veel goed maakte; alleen tussen 12 en 2 echt heel warm (heet durf ik het niet te noemen met de komende dagen in het verschiet).
En dan de beplanting. De Zoo is ook een van 's werelds grootste en meets vooraanstaande herborium (?) plantarium (?) vegetatium (?) en dat zie je. Prachtige palmen, yucca's, cacteeen, noem maar op.
De dieren zijn veelal als overal; dwangmatig ijsberende bruine beren, lui en net met de rug naar je toe liggende leeuwen; de usual suspects.
Transport is goed geregeld daar; er zijn oplopende automatische trottoirs zoals op het vliegveld, pendel- en rondritbussen en mijn persoonlijke favoriet (NOT) de kabelbaan die 60 meter boven het park gespannen is. Zie filmpje; ik viel mezelf reuze mee. Vroeger nergens last van maar tegenwoordig oud en wat scheiterig als het op hoogte aankomt.
Ik wist dat hier als een van de weinige plaatsen op aarde panda's te zien zijn en ik was wel benieuwd. Anderzijds verwachtte ik er niet veel van, beetje opgeklopt WNF-Save-The-Planet gedoe.
Tot mijn verbazing was ik erg enthousiast en misschien zelfs een beetje ontroerd. Pa Panda zat te eten, poseerde keurig en was uiterst ontwapenend. Ik snap wel dat je dat als vlaggedrager voor je dierenbevrijdingsfront wil gebruiken.
We hebben als rustpunt een voorstelling bezocht van Chinese acrobatiek. Vooral Emma en Charlotte waren erg onder de indruk.
Dodelijk vermoeiende dag natuurlijk, om half elf des ochtends binnen de muren van de Zoo en om zes uur weer buiten - en dan net iets meer dan de helft gezien hebben.
Balbao park helaas moeten skippen dus; honger! Downtown gefietst, tot ieders vreugde de Kilimanjaro van de ochtend weer af mogen rijden. Eenmaal in de stad een enorme Police Officer gevraagd waar te eten en hij wist wel wat. Buca Di Beppo, Italiaans familierestaurant. Nou en of; Toni Soprano had er zo binnen kunnen wandelen. Natuurlijk foto's van de Patron met Frank Sinatra en Dean Martin, Italiaanse obers maar vooral ook geweldig eten.
Lobster Ravioli, salata con Gorgonzola, garlic bread, penne met kip, gedroogde tomaten en artisjokharten en gratis super sfeer. Doen! mocht je hier ooit zijn. Hoek 6th en H-street.
Blijkt trouwens ook weer een fastfood-restaurant. In heel Amerika zeker 60 prsoonlijke lilialen met ieder een eigen Beppe. Ik vroeg eerder op de dag een parkwachter in de Zoo waar we het best konden gaan eten. Hij bleek van Italiaanse komaf; zijn opmerking was dat je best een fine restaurant in kon walken maar dat op het end bleek dat het toch weer een fastfood-formula was. Hij had gelijk. Het eten was er evenwel niet minder om.
Morgen gaan we op avontuur. Wanneer we weer WIFI hebben weten we dan ook niet; we hebben niets gereserveerd tot volgende week donderdag, als we in San Francisco willen aankomen. Tussendoor volgen Joshua Tree Park, Las Vegas, Hoover Dam, Grand Canyon, Monument Valley, Moab (raften), Bryce Canyon (paardrijden), Arches National Park en de lange rit naar San Francisco - we mogen niet door Death Valley, de banden knappen daar van de hitte en dan komen we allemaal jammerlijk om van de dorst - als we de schorpioenen overleven. Jullie horen het wel.

zaterdag 30 juli 2011

San Diego Shopping Mall

Na de eerste nacht (best goed geslapen, kinderen klagen over te hard bed, moeten ze maar aan wennen) vanochtend al vroeg wakker. Om 8 uur buiten ontbeten.
Daarna naar de Mall. Geschrokken receptioniste: "Ga je dat hele eind fietsen? Dat is misschien wel 4 mijl!". Toch maar gefietst op onze brakke mountainbikes; houten kont gratis inbegrepen.
Door het "echte" Amerika gefietst. Brede wegen vol potholes, gammele en afgeragde auto's over jawel, E-Street, Hispanics met reclameborden in de hand op straathoeken. Veel zooi op de weg, o-ver-al billboards,  obscure makelaardijen en geldverstrekkers naast een klutje nooit-van-gehoord hamburgertenten.
Mall: goedkope schoenen - toch niet gekocht, een bewonderenswaardig staaltje van zelfbeheersing door Matilde. Publiek buitengewoon interessant; met beker cappucino van Starbucks - onvermijdelijk vergezeld door blueberry muffin - kleine mannen met tattoo en stierennek, gekleed in veel te grote sportkleding omdat ze zo'n veertig kilo boven streefgewicht zitten.
O ja wat cd-tjes gescoord: Cash, Springsteen, Janelle Monae, Cake. En simkaart; we hebben nu een Amerikaans telefoonnummer, 619-254-7217. Volgens mij moet er vanuit Nederland 0011 voor. Mijn iphone is dus nu even niet meer via het normale nummer te bereiken.
Atmosfeer in alle opzichten Mexicaans beinvloedt. Supermarkten met 20 soorten bonen, tortillas van vers tot gedroogd, jalapeno's vers, gedroogd, per kilo. Groter is beter, meer is beter. Potje mayo in onze maat, 400 ml,  kost 3 dollar 50, gallon (3,7 liter) kost 4 dollar 50.
Architectuur eveneens met Hispanic sfeertje; tankstations met overkapping waarop schattige kleitegels. Bij mekaar geraapte heksenketel, veel indrukken, geweldig.
Des middags uitgerust, luieren en lezen. Acclimatiseren, zoals de bedoeling was. Charlotte en Emma eerste duik in de Stille Oceaan; zie foto's.

We zijn in Californië!

we zijn in Californie!
Chula Vista Campground, vlakbij San Diego. In onze 29 voet rammelbak - kost een paar centen  maar dan heb je me toch een hoop herrie zonder wegligging...

De reis was een drama in zes bedrijven. Op Schiphol bleef ons eerste vliegtuig een uurtje langer staan; niks aan de hand, ruim de tijd om over te stappen in London. Mooi niet dus; British Airways vond dat het grote transatlantische vliegtuig niet hoefde te wachten op de 18 (!) mensen die wat later kwamen door hun eigen gepruts aan de airco. Opnieuw boeken dus op Heathrow; anderhalf uur in de rij en dan te horen krijgen dat de eerste vlucht naar LA de volgende dag is. Sorry, foutje bedankt. Beetje boos, beetje veel boos, uiteindelijk vlucht naar San Diego met overstap naar LA. Om 15 uur lokale tijd ingecheckt, aankomst San Diego 18 uur lokale tijd en dan nog 4 uur inclusief wachten naar LA. Inmiddels, bij aankomst in San Diego, was onze dag al 26 uur lang - mooi geweest dus. Peperduur hotel geboekt, taxi, pitten om 21 uur lokale tijd, 28 uur na vertrek.
Het wordt beter. Nadat ik 6 uur geslapen had - wat voor mij, in de nachtdienst, een enorme tijd is, ben ik opgestaan, heb op het vliegveld een auto gehuurd en ben naar Los Angeles gereden. Zon zien opkomen in de woestijn, Hadewych belde vanuit Toscane om 06.10 uur om ons een goede reis te wensen. Ze kon bijna niet geloven dat we er al waren.  Om 07 uur in Corona, pancake breakfast bij lokale Mexicaan gegeten, boodschappen gedaan om 08 uur - om 1030 op weg naar San Diego en Liel en kids om 12 uur opgepikt bij het hotel. Nu zitten we dus op de campsite van de eerste drie dagen.
Zal zo even wat eerste foto's uploaden.

zaterdag 23 juli 2011

Allerlaatste stappen vóór vertrek

Hallo en welkom,

we zijn aan de laatste voorbereidingen begonnen. Na een uitputtend rondje Sittard heeft Emma eindelijk sandalen. Kleding compleet, ik heb nu vakantie (na een forse reeks diensten - niks is gratis - , maar wel mooi 4,5 week vrij!). De koffers staan klaar - nog leeg, dat wel, de mail naar vrienden en familie om deze blog te bekijken is verstuurd... nog 5 nachtjes slapen. Poetsen, snoeien, inpakken, beetje slapen, beetje klooien - en dan op naar Los Angeles. Advies voor de wereldreiziger: ga niet naar Schiphol met de trein. Is duurder en omslachtiger dan Valet Parking - je rijdt naar de hoofdingang, beleefde student neemt je auto aan en parkeert 'm voor je en drie weken later staat íe -desgewenst gepoetst- voor je klaar bij de uitgang.

dinsdag 19 juli 2011

Klaar om te gaan -echt waar

Drie koffers, 6 stuks handbagage (laptoptas telt niet mee), 23 kilo per groot koffer (precies het maximum). Drie tijdschakelaars, vier buren, heg gesnoeid, huis gepoetst. Zakjes met vloeibare stoffen apart - vooral geen zakmes in de handbagage en er was bijna een stitchcutter door geglipt.  Overspannen kinderen die dromen van schorpioenen, toch maar vast wat campings geboekt - de plaatsen waar we langer blijven, San Franciosco en Malibu - laatste week dus - geregeld (ga er maar 'ns kijken).
http://www.sanfranciscorvresort.com
en
http://maliburv.com
en voor tussendoor (SF naar LA is te ver voor 1 dag met de RV over de Pacific Coast Highway:
http://www.morrodunes.com/morro-dunes-rv-park/Welcome_.html
Morgen om 6 uur op, vanaf 9 uur koffers afleveren - inchecken al online gedaan. Vroeg naar bed dus voor nu de groeten.

Laatste voorbereidingen

Inmiddels hebben we een kampeerplaats voor de eerste drie nachten in San Diego geboekt.  Chula Vista Campsite (http://www.chulavistarv.com/) ligt op een kilometer of vijf van het stadsdhart, even ver van de Zoo en aan de baai. Strand op 15 meter in onze drive through campsite. Wifi, zwembad, 50 ampere (genoeg voor een heel huis). Moet gaan lukken.
Kaartjes voor de Zoo ook al gekocht. Zoals zuinige Nederlanders betaamd eerst even op "Coupon Zoo" gegoogled en ja hoor, vijf dollar korting per kaartje. Inclusief de verrekening van de dollarkoers kost een entreekaart nu minder dan 20 euro. Ga daar maar eens voor naar Artis.
Wilde plannen voor wildwater - -Dick Koning en Marco Wiepking deden de suggestie om eens in Moab te gaan kijken. Nou daar rij ik wel een eindje voor om...  http://www.moabadventurecenter.com/trips/rafting/

De route wordt ook steeds concreter. Zo'n 2500 mijl af te leggen - LA naar LA - in drie weken tijd.